Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 5 lipca 2017 r. (I SA/Gd 404/17). Spółki należące do podatkowej grupy kapitałowej (PGK) zawierały umowy z kontrahentami. W wyniku wykonania tych umów wystawiały na rzecz tych kontrahentów faktury. Wierzytelności wynikające z faktur traktowane były przez PGK jako jej przychód należny. Czasami jednak kwoty z faktur nie były regulowane przez kontrahentów. Niektóre z nich uległy przedawnieniu i spółki wchodzące w skład PGK zbywały takie wierzytelności.
W związku z tym PGK wystąpiła do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej odnośnie do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat ze zbycia przedawnionych wierzytelności, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny. PGK opowiedziała się za taką możliwością, argumentując, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów może być zaliczona strata ze zbycia każdej wierzytelności bez względu na to, czy jest przedawniona, czy nie. Co się zaś tyczy wyłączenia – zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT – wierzytelności odpisanych jako przedawnione z kosztów uzyskania przychodów, to zdaniem PGK przepis ten nie dotyczy zbycia wierzytelności, lecz jej odpisania jako przedawnione i nie powinien mieć zastosowania w sprawie.
Organ podatkowy, uznając stanowisko PGK za nieprawidłowe, stwierdził, że warunkiem zaliczenia straty ze zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest – oprócz uprzedniego zaliczenia zbywanej wierzytelności do przychodów – również brak objęcia danej wierzytelności wyłączeniem z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT. Organ stwierdził, że stanowisko zaprezentowane przez PGK przeczy zasadzie racjonalności ustawodawcy.
PGK zaskarżyła interpretację do WSA w Gdańsku, który ją uchylił. Sąd, powołując się na istniejące już orzecznictwo, stwierdził, że jedynym warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat ze zbycia takich wierzytelności, jest uprzednie zaliczenie wierzytelności do przychodów należnych, na co wskazuje art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT. Zaliczenie strat ze zbycia wierzytelności do kosztów jest niezależne od tego, czy zbywana wierzytelność jest wierzytelnością przedawnioną czy nie.
podstawa prawna: art. 16 ust. 1 pkt 20 i 39 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1888 ze zm.)