Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę dotyczącą zwolnienia przewidzianego w PIT dla świadczeń rzeczowych i ekwiwalentów za nie, przysługujących na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.
Konkretnie chodziło o pieniądze przekazane przez pracodawcę na wyżywienie załogi statku ratowniczego. Z wnioskiem o interpretację wystąpił starszy mechanik, który wyjaśnił, że pracuje na statku ratowniczym Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa pełniącym całodobowe pogotowie. Jego system pracy to 15 dni dyżuru 24 godziny na dobę i 15 dni wolnych w każdym miesiącu. Mężczyzna podkreślił, że pracodawca zobowiązany jest zapewnić mu całodzienne wyżywienie. Wywiązuje się z tego w ten sposób, że wypłaca dziennie 42 zł w gotówce. Za te pieniądze kucharz robi zakupy i sporządza posiłki dla wszystkich. Pracodawca od wypłaconej kwoty potrąca podatek. A to – w ocenie podatnika – powoduje, że kwota dziennego wyżywienia jest podwójnie opodatkowana. Tymczasem wyżywienie załóg statków ratowniczych nie powinno podlegać PIT.
Czytaj więcej
Wartość przyznanych pracownikom kuponów uprawniających do otrzymania posiłków profilaktycznych, po spełnieniu określonych warunków, stanowi dla tych osób przychód ze stosunku pracy, od którego nie zapłacą jednak podatku dochodowego.
Fiskus zgodził się, że art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT przewiduje zwolnienie dla świadczeń rzeczowych i ekwiwalentów za nie na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, gdy zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych. Jednak kwota wypłacana na pokrycie wyżywienia z tego zwolnienia nie korzysta. W konsekwencji pracodawca słusznie potrąca od niej PIT.
Mężczyzna zaskarżył interpretację, ale przegrał. WSA zauważył, że w świetle wniosku skarżący otrzymuje od pracodawcy gotówkę, a nie nieodpłatne świadczenie. Zgodził się, że zgodnie z ustawą o pracy na morzu marynarzom wykonującym obowiązki na statkach pełniących stałe pogotowie ratownicze przysługuje prawo do bezpłatnego wyżywienia. Przepisy nie dają im jednak prawa do ekwiwalentu pieniężnego w zamian za to wyżywienie. Wyrok nie jest prawomocny.