Podobne rozwiązania już są
Cel wprowadzenia proponowanego przepisu w sposób niepokojący przypomina rozwiązania wskazane w przepisach dotyczących pozorności czynności z art. 199a ordynacji podatkowej. Sam autor projektu ustawy powołuje się w uzasadnieniu na fakt, iż w polskim prawie podatkowych istnieją podobne instrumenty, w szczególności art. 199a ordynacji podatkowej. Wskazana instytucja prawna teoretycznie przewiduje możliwość wywodzenia skutków podatkowych z czynności właściwej, gdyby została ona ukryta pod inną, formalnie zawartą między stronami. Na stosowanie tej regulacji wpływają trzy elementy:
— ustalenie rzeczywistej treści czynności prawnej;
— określenie skutków podatkowych ukrytej transakcji w przypadku stwierdzenia pozorności tej, która została zawarta;
— kwestie wystąpienia do sądu o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa.
Z dotychczasowych doświadczeń wynika, że przepisy w zakresie pozorności są trudne do zastosowania. Zarzucając podatnikowi wykonanie czynności pozornej, organ podatkowy powinien udowodnić, że strony miały w rzeczywistości zamiar przeprowadzenia innej czynności. Co ważniejsze, w przypadku wątpliwości organu co do istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, z którym związane są skutki podatkowe, wiąże się to z wystąpieniem do sądu powszechnego z wnioskiem o jego ustalenie. Jak pokazuje wieloletnia praktyka stosowania tej regulacji, decyzje organów zarzucające czynności pozorność dosyć często są skutecznie skarżone przed sądem administracyjnym, co wskazuje na to, że zarzut pozorności bywał przez organy nadużywany. Na przykład, w orzeczeniu WSA w Krakowie z 7 marca 2018 r. (I SA/Kr 45/18) sąd wskazał, że: „To, że stosownie do art. 199a § 1 o.p. organ podatkowy w trakcie ustalania treści czynności prawnej ma obowiązek badania zgodnego zamiaru stron i celu czynności, a nie tylko dosłownego brzmienia oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, nie oznacza, iż jest to samodzielna podstawa do zakwestionowania skutków czynności prawnej dla celów podatkowych.". Treść przepisu daje więc podatnikom możliwość obrony przed arbitralną decyzją organów podatkowych w sprawie przeprowadzonych przez nich transakcji.
Sąd się nie wypowie
W odróżnieniu od konstrukcji art. 199a ordynacji podatkowej, projektowana nowelizacja nie zawiera już delegacji uprawnień do ustalenia istnienia czynności do sądu powszechnego lub innych dodatkowych warunków, które musi spełnić organ w przypadku zastosowania rozwiązania. W konsekwencji, w odniesieniu do podmiotów powiązanych pozorność czynności będzie ustalana wyłącznie na podstawie subiektywnej oceny kontrolującego.