Regulacje te są rozrzucone w kilku miejscach projektowanej ustawy. Wszystko zaczyna się w art. 16 w rozdziale 2 „Zasady ogólne prawa podatkowego. Przepisy ogólne". To zachęcający początek, gdy prawodawca deklaruje: „Organy podatkowe udzielają zobowiązanemu informacji i wspierają go w samodzielnym, prawidłowym i dobrowolnym wykonywaniu jego obowiązków i korzystaniu z praw", i podnosi to stwierdzenie do rangi zasady ogólnej. Możliwe, że przepis ten stanie się dyrektywą wykładni przepisów o interpretacjach podatkowych, użyteczną zawsze, gdy pojawią się wątpliwości, czy należy wydać interpretację lub/czy przyznać podatnikowi ochronę z niej wynikającą.
Czytaj także: Nowa ordynacja podatkowa: kontrola na życzenie nie ochroni przed podatkiem
Następnie prawodawca wraca do kwestii udzielania informacji w rozdziale 5 „Prawo do informacji i wsparcia". Art. 42 powiela w istocie treść art. 16, bo deklaruje, że „organy podatkowe udzielają zobowiązanemu wsparcia w samodzielnym, prawidłowym i dobrowolnym wykonywaniu obowiązków i korzystaniu z praw. (...) udzielają informacji o prawach i obowiązkach wynikających z przepisów prawa podatkowego mających zastosowanie w sytuacji zobowiązanego oraz informacji o charakterze ogólnym".
Dopiero art. 44 wskazuje formy otrzymywania od organów owych informacji. A dziać się to będzie poprzez: 1) informację telefoniczną KIS, 2) interpretacje ogólne, 3) interpretacje indywidualne, 4) informacje ogólne, 5) objaśnienia podatkowe, 6) pisemne wyjaśnienia ministra właściwego do spraw finansów publicznych, 7) opinie zabezpieczające. Szkoda, że w przepisie zgubiono porozumienia w sprawie ustalania cen transakcyjnych, ale to tylko przeoczenie, gdyż odnajdują się w art. 556–572.
Nowością są „informacje ogólne". Będą wydawane z urzędu po istotnej zmianie lub wprowadzeniu nowych przepisów prawa podatkowego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych bez zbędnej zwłoki, także przed ich wejściem w życie. Mają wyjaśniać, jak przepisy te wpływają na prawa i obowiązki podatnika (art. 510). Będzie to prawdopodobnie najważniejszy dokument wydawany przez ministra finansów, ważniejszy nawet niż ustawa, do której będzie się odnosił. Podatnik, który skorzysta z informacji ogólnych, będzie bowiem chroniony tak jak podatnik, który stosuje się do interpretacji ogólnej.
