Podatek od nieruchomości od wytwórni mas bitumicznych

Dotychczasowy spór pomiędzy organami podatkowymi a podatnikami sprowadzał się do ustalenia, czy wytwórnia mas bitumicznych (dalej: WMB) powinna być opodatkowana od całej wartości, czy tylko od jej części budowlanych (tj. fundamentów).

Organy podatkowe twierdziły, że WMB składa się z elementów pozostających w związku użytkowo-funkcjonalnym i technicznym, i stanowi całość techniczno-użytkową: logiczny ciąg technologiczny. Należy ją więc kwalifikować jako budowlę w rozumieniu przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

W ocenie podatników, opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości powinny podlegać tylko części budowlane WMB, ponieważ może ona być bez przeprowadzania prac budowlanych i bez naruszenia struktury fundamentów rozebrana, i przeniesiona w inne miejsce, inny plac, inny fundament.

Danina tylko od części budowlanych

Sądy administracyjne wydawały w przeważającej mierze korzystne dla podatników wyroki. Przykładowo, w wyroku z 4 sierpnia 2016 r. (I SA/Go 171/16), WSA w Gorzowie Wielkopolskim przyjął, że organy powinny podzielić WMB na część techniczną i budowlaną, i pod tym kątem przeanalizować wysokość należnego podatku od nieruchomości.

W ocenie sądu, ustawodawca wyraźnie oddzielił urządzenia techniczne bez części budowalnej od takich urządzeń posiadających część budowlaną. Ponadto, w ocenie WSA, skoro elementy techniczne WMB nie zostały wskazane wprost w art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane, to w świetle wyroku TK z 13 września 2011 r. (P 33/09) nie powinny być opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Czytaj też: Podatek od urządzeń technicznych

Czyżby zwrot akcji

Ten sam sąd w wyroku z 8 sierpnia 2018 r. (I SA/Go 242/12), wyraził pogląd odmienny od powyższego, stwierdzając, że słusznie organy odmówił spółce stwierdzenia nadpłaty, bowiem „(..) WMB stanowi całość techniczno-użytkową tworząc jeden obiekt budowlany i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Za takim stanowiskiem przemawiają przyjęte przez organ wnioski wypływające z opinii powołanego w sprawie biegłego, który stwierdził, że pomiędzy fundamentami i posadowionymi na nich elementami (dozowniki, elewatory silosy, otaczarka [...], suszarnia kruszywa, przenośniki taśmowe oraz urządzenia systemu odpylania) wytwórni mas bitumicznych zachodzi związek techniczno-użytkowy, zatem połączenie fizyczne poszczególnych elementów o charakterze trwałym (za pomocą stalowej konstrukcji nośnej) oraz powiązanie funkcjonalne, dzięki któremu mogą być wykorzystywane do realizacji celu, dla którego powstał dany obiekt".

Ważny wyrok TK

Stanowisko organów podatkowych, odmawiających podatnikowi stwierdzenia nadpłaty, jak i pogląd WSA nie są zasadne w świetle przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz ustawy – Prawo budowlane, a ponadto nie uwzględnia tez wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 13 września 2011 r. (P 33/09).

Kwalifikując określony obiekt budowlany według ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.) należy pamiętać o ww. wyroku TK. Trybunał stwierdził w nim, że za budowlę w rozumieniu przepisów u.p.o.l. można uznać taki obiekt budowlany, który został expressis verbis wskazany w definicji budowli z art. 3 pkt 3 ustawy – Prawo budowlane, bądź w pozostałych przepisach tej ustawy lub w załączniku do niej. Obiekt ten musi przy tym stanowić całość techniczno-użytkową.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. budowla to obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, związane z obiektem budowalnym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem.

Za budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 prawa budowlanego należy rozumieć każdy obiekt budowlany, niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, czyli:

- obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki,

- wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także

- części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz

- fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

ZDANIEM AUTORKI

Maja Fabrowska, radca prawny, menedżer w Gekko Taxens