Objaśnienia podatkowe ministra finansów o schematach podatkowych (MDR) z 31 stycznia 2019 r. nie pozostawiają złudzeń: zastosowanie mechanizmu safe harbour, czyli bezpiecznej przystani do pożyczek, kredytów lub emisji obligacji, będzie schematem podatkowym.
Od 1 stycznia 2019 r. do ustawy o CIT (art. 11g) oraz ustawy o PIT (art. 23s) wprowadzono uproszczenie zasad rozliczeń. Na jego mocy organy podatkowe nie określają oprocentowania pożyczek udzielanych między podmiotami powiązanymi, jeśli finansowanie spełnia łącznie pięć ustawowych przesłanek. Z objaśnień Ministerstwa Finansów wynika jednak, że uproszczenie polegające na zastosowaniu mechanizmu safe harbour, czyli bezpiecznej przystani, do pożyczki, dla której podatnik nie sporządza analizy porównawczej ani analizy zgodności, a organ odstępuje od weryfikacji kalkulowanego zgodnie z ustawą o CIT–PIT oprocentowania, należy uznać za zastosowanie przez podatnika schematu podatkowego.
Czytaj także: MDR: kiedy uzgodnienie jest schematem podatkowym
Co istotne, wyłączeniu z kategorii szczególnej cechy rozpoznawczej – w świetle objaśnień – podlegać mają uproszczenia wynikające z wytycznych OECD, a także innych międzynarodowych wytycznych lub rekomendacji w zakresie cen transferowych. Wobec tego schematem podatkowym nie będzie uproszczenie safe harbour dla usług o „niskiej wartości dodanej" (art. 11f ustawy o CIT, art. 23r ustawy o PIT), które wynika również wprost z wytycznych OECD.
Zastanawiające jest uznanie uproszczenia safe harbour w stosunku do pożyczek za schemat podatkowy. Przecież celem jego wprowadzenia do ustawy o CIT i PIT była redukcja nadmiernych obowiązków wynikających z przepisów dotyczących cen transferowych, tj. odstąpienie przez organ podatkowy od szacowania oprocentowania i zwolnienie podatnika z przygotowania analizy porównawczej lub opisu zgodności takich transakcji. Tymczasem podatnik korzystający z tego uproszczenia będzie miał dodatkowy obowiązek, tj. zaraportowanie do szefa Krajowej Administracji Skarbowej schematu podatkowego.
