W interpretacji z 12 października 2018 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.235.2018.2.SG) Dyrektor KIS uznał, że do przychodów z pozostałych źródeł zaliczane są przychody z licencji na znaki towarowe, stanowiące wartości niematerialne i prawne, udzielane w celu zwiększenia sprzedaży produktów. Jak wynika z opisu stanu faktycznego, podatnik nabył prawo ochronne na znak towarowy oraz udziela licencji na wykorzystywanie znaku towarowego przez podmiot sprzedający jego produkty w celu promocji, reklamy, a tym samym zwiększenia sprzedaży produktów. Z tytułu umowy licencji podatnik otrzymuje wynagrodzenie, stanowiące określony procent obrotu. Biorąc pod uwagę przytoczone okoliczności, Dyrektor KIS uznał, że przychody z licencji stanowią przychody bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów ze sprzedaży wyprodukowanych przez spółkę napojów spożywczych. Poprzez promocję i reklamę wyrobów wnioskodawcy stają się one bardziej rozpowszechnione w innych krajach, co z pewnością wpływa w sposób bezpośredni na zwiększenie przychodów z głównej działalności wnioskodawcy, jakim jest produkcja i handel napojami spożywczymi. Dlatego też w przypadku przychodów z licencji, udzielonej w celu zwiększenia sprzedaży swoich wyrobów, znajdzie zastosowanie wyłączenie tego rodzaju przychodu z zysków kapitałowych.
Opłaty franczyzowe
W usłudze franczyzowej franczyzodawca najczęściej zapewnia franczyzobiorcom korzystanie ze znaku towarowego oraz atrakcyjnych warunków handlowych, wynegocjowanych u dostawców, jak również świadczy wsparcie doradcze, świadczenie usług promocyjnych i marketingowych. Opłata z umowy franczyzowej jest uzależniona od wysokości obrotów generowanych przez podmioty, korzystające z tych usług. Skoro należności z tytułu umowy franczyzy stanowią całość wynagrodzenia, wydaje się, że takie wynagrodzenie powinno być zaliczane do przychodów z pozostałych źródeł. Część wynagrodzenia, przypadająca na prawo korzystania ze znaku towarowego, powinna być kwalifikowana jako opłata bezpośrednio związana z uzyskiwaniem przez podatnika przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.
W interpretacji z 24 kwietnia 2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.33. 2018.1.PH) Dyrektor KIS uznał, że umowa franczyzy upoważnia i obliguje każdego franczyzobiorcę, w zamian za bezpośrednie lub pośrednie świadczenie finansowe, do wykorzystania nazwy handlowej, znaku towarowego lub znaku usługowego, know-how, metod handlowych i technicznych, systemów proceduralnych i innych praw własności przemysłowej lub intelektualnej, przy zapewnieniu stałej pomocy handlowej i technicznej, w ramach i na czas trwania pisemnej umowy franczyzy. Należy przyjąć, że z jednej zbiorczej umowy franczyzy wynika udostępnienie poszczególnych świadczeń na rzecz franczyzobiorcy. Każde ze świadczeń wpływa na wysokość przychodu, przy czym istotą tego typu umów jest przekazanie know-how, praw do korzystania ze znaków towarowych, licencji, itp. Fakt, iż opłaty z niej wynikające określane są w jednej łącznej płatności, nie uzasadnia niewyodrębniania z nich przychodów z praw majątkowych i niezaliczania ich do przychodów z zysków kapitałowych.
Organ uznał, że w odniesieniu do przychodów z umów franczyzy nieuzasadnione jest stosowanie wyjątku, wyłączającego z przychodów kapitałowych przychody z licencji bezpośrednio związanych z uzyskiwaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych. Jeżeli w ramach umowy franczyzy następuje udostępnienie licencji na znak towarowy wraz z innymi świadczeniami, nieuzasadnione jest aby taki przypadek traktować odmiennie, niż gdyby poszczególne świadczenia były dokonywane na podstawie odrębnych umów. Trudno uznać, że przychód z licencji wiąże się wyłącznie z innym przychodem niezaliczanym do zysków kapitałowych.
Biorąc pod uwagę stanowisko wyrażone w przedstawionej interpretacji, podmioty uzyskujące dochody z opłat franczyzowych zobowiązane są do podziału uzyskiwanego przychodu na dwa źródła, tj. zyski kapitałowe (w części, w jakiej opłata dotyczy używania znaku towarowego, know-how i innych wartości niematerialnych i prawnych) oraz pozostałe źródła (w części, w jakiej otrzymywane wynagrodzenie jest związane ze świadczeniem usług marketingowych, doradczych, zapewnienia niższych cen zakupów). Konieczność podziału otrzymanej płatności na dwa źródła oznacza, że podatnik powinien być w stanie określić wysokość dochodu za poszczególne świadczenia, zaliczane do konkretnych źródeł przychodów. Aby ograniczyć ryzyko nieprawidłowego ustalenia dochodu z poszczególnych źródeł, zasadne jest wskazanie w umowie franczyzowej, jaka część wynagrodzenia przypada na określone świadczenia. Przy umowach niezawierających podziału wynagrodzenia, wskazane jest ich aneksowanie, poprzez podział należnego wynagrodzenia na poszczególne świadczenia, wpływające na dochód z zysków kapitałowych oraz pozostałych źródeł.
Jednocześnie podkreślić należy, że do przychodów z zysków kapitałowych zaliczane będą przychody z tytułu udostępnienia praw autorskich, znaku towarowego, know-how, które stanowią po stronie franczyzodawcy wartości niematerialne i prawne. Jeżeli udostępnieniu podlega znak towarowy wytworzony we własnym zakresie albo tajemnica receptury opracowana we własnym zakresie, otrzymywane należności będą stanowiły przychody z pozostałych źródeł. Analogiczne stanowisko przedstawił Dyrektor KIS w interpretacji z 10 stycznia 2019 r. (0111-KDIB2-1.4010.458. 2018.1.EN), w której uznał, że przychody uzyskiwane przez podatnika na podstawie umowy biznes model nie stanowią przychodów z zysków kapitałowych. Przedmiotem umowy biznes model jest odpłatne udostępnienie wytworzonego we własnym zakresie know-how, co oznacza, że nie jest to know-how pozyskane od innych podmiotów. Know-how, wytworzone we własnym zakresie, nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, co oznacza że przychody z jego udostępnienia nie podlegają zaliczeniu do źródła zyski kapitałowe.
