1 kwietnia 2019 r. dla wielu podatników podatku dochodowego od osób prawnych upłynie termin zarówno przekazania do organu podatkowego rocznego zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym, który dobiegł końca 31 grudnia 2018 r., jak i wpłaty podatku wynikającego z tego zeznania. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy wskazani tym przepisem są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym (CIT-8, CIT-8AB w przypadku podatkowych grup kapitałowych) do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.
Czytaj także: CIT-8: co zaliczyć do zysków kapitałowych
Dzień później
Ponieważ ostatni dzień terminu wynikającego z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT przypada w tym roku w niedzielę, to zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie regulacjami ordynacji podatkowej, podatnicy mogą wywiązać się z ww. obowiązków do 1 kwietnia (poniedziałek).
Straty z lat ubiegłych
Jednym z aspektów, na który warto zwrócić uwagę w kontekście obowiązku złożenia zeznania, jest kwestia rozliczenia strat z lat ubiegłych. Regulacje ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca roku 2018 umożliwiały podatnikom odliczenie strat z lat ubiegłych wg zasad przewidzianych w art. 7 ust. 5. Zgodnie z tym przepisem o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 proc. kwoty tej straty. Rozwiązanie to (obowiązujące w tym brzmieniu w okresie od 1 stycznia 2018 r. do 31 grudnia 2018 r.) związane jest z rozdzieleniem od 1 stycznia 2018 r. w regulacjach ustawy o CIT źródeł przychodów, tj. z wyodrębnieniem przychodów z zysków kapitałowych oraz pozostałych przychodów. W regulacjach ustawy o CIT obowiązujących do końca roku 2017 nie było takiego rozróżnienia. Dlatego powstaje istotne pytanie o sposób realizacji przysługującego podatnikom uprawnienia do rozliczenia strat z lat ubiegłych wynikających z tych lat podatkowych, w odniesieniu do których poniesiona strata – z uwagi na brak istnienia odrębnych źródeł przychodów – nie była do nich przypisywana. Z uwagi na ustalony pięcioletni okres, w którym w granicach ustalonego limitu podatnik może rozliczyć poniesioną stratę, w zeznaniu CIT-8 za rok 2018 (w przypadku podatników, dla których rok podatkowy jest równy kalendarzowemu) podatnicy mogą obniżyć dochód maksymalnie o 50 proc. wartości strat poniesionych w latach 2013-2017.
Przepisy przejściowe
Zmiany w zakresie podziału źródeł przychodów wpływają m.in. na sposób rozliczania strat z lat poprzednich. W tym zakresie mają zastosowanie przepisy przejściowe wynikające z art. 6 ustawy z 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (DzU z 2017 r. poz. 2175). Stanowią one, że straty poniesione przez podatników CIT za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r. podlegają odliczeniu od dochodu o którym mowa w art 7 ust. 1 ustawy o CIT, tj. od sumy dochodów z odrębnych źródeł na zasadach i w wysokości określonych w przepisach ustawy o CIT w brzmieniu dotychczasowym. W efekcie, w zeznaniu CIT-8 składanym za rok 2018 podatnicy mogą odliczać straty poniesione w latach 2013-2017 od sumy dochodów wynikających z zysków kapitałowych i pozostałych przychodów.