Z taką interpretacją nie zgodził się jednak Trybunał. Zgodnie z jego analizą prawną, wstęp na imprezę umożliwiony podatnikowi za opłatą musi oznaczać możliwość uczestnictwa w niej. W tym zakresie Trybunał podkreślił: „Jak bowiem zasadniczo wskazał rząd Zjednoczonego Królestwa w uwagach na piśmie, wstęp na seminaria umożliwiony podatnikom za opłatą musi oznaczać możliwość uczestniczenia w nich. Taki udział jest zatem ściśle związany ze wstępem na owe seminaria. W tych okolicznościach nie można uwzględnić dokonanego przez komisję prawa podatkowego rozróżnienia między prawem wejścia do danego miejsca a prawem do uczestniczenia w określonym szkoleniu do celów stosowania art. 53 dyrektywy VAT. Udział (czyli jako forma uczestniczenia w danym wydarzeniu – dopisek własny) jest zatem ściśle związany ze wstępem, a okoliczność, że wstęp wymaga wcześniejszej rejestracji i opłacenia nie ma znaczenia dla celów stosowania art. 53 dyrektywy VAT. Brzmienie tego artykułu nie pozwala bowiem na stwierdzenie, że takie kryteria można by brać pod uwagę w celu ustalenia miejsca świadczenia tych usług".
Trybunał Sprawiedliwości UE zaznaczył w wyroku z 13 marca 2019 r. (C-647/17), że „względy leżące u podstaw przepisów dyrektywy VAT dotyczących miejsca świadczenia usług wymagają, by nałożenie podatku następowało w miarę możliwości w miejscu konsumpcji towarów lub usług (zob. podobnie wyrok z 8 grudnia 2016 r., A i B, C?453/15, EU:C:2016:933, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo). Wynika z tego, że ustalenia miejsca świadczenia szkoleń takich jak będące przedmiotem postępowania głównego należy dokonać na podstawie art. 53 dyrektywy VAT, a w konsekwencji powinny one podlegać VAT w miejscu, gdzie te świadczenia faktycznie się odbywają, czyli w państwach członkowskich, gdzie te szkolenia są świadczone".
Wykładnię zastosowaną przez Trybunał, naszym zdaniem, należy uznać za słuszną i trafną. Niewątpliwie pojęcie uczestnictwa w określnym wydarzeniu należy utożsamiać ze wstępem, a zatem tego typu świadczenia nie mogą być ograniczone jedynie do fizycznego wejścia na teren danej imprezy czy wydarzenia. Wynika to wprost z rozumienia pojęcia „wstęp", które według internetowego Słownika Języka Polskiego PWN oznacza „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś".
Prawo do uczestniczenia
Ze wstępem wiąże się zatem prawo do uczestniczenia (i odwrotnie: uczestniczenie w czymś poprzedza wstęp) w wydarzeniu w pełnym jego wymiarze, w tym korzystania z przygotowanych przez organizatorów atrakcji, poczęstunku itp.
Co znamienne, ani przepisy polskie, ani unijne nie rozróżniają wstępu na imprezę z uwagi na charakter uczestnictwa, a więc czy ktoś jest jedynie biernym uczestnikiem, czy też aktywnie współuczestniczy w wydarzeniu, tworząc je (np. występując). Przepisy traktują wstęp ogólnie.
Tak jak przyjazd na konferencję
Warto mieć na względzie, że ww. orzeczenie TSUE wpisuje się w dotychczasową interpretację przepisów przez polskie organy podatkowe, która jest szczególnie bogata w odniesieniu do kwestii udziału w seminariach i konferencjach. Opłata za udział w konkursie swoim charakterem odpowiada opłacie za udział w konferencji, gdyż zarówno konkurs, jak i konferencja to imprezy zamknięte, kierowane do określonej grupy osób, a udział w nich wymaga uiszczenia opłaty. Dodatkowo, w każdym z tego typu wydarzeń można uczestniczyć zarówno w sposób aktywny (prelegent konferencji czy uczestnik konkursu), jak i bierny (słuchacz, widz). Stąd, warto zwrócić uwagę na interpretację podatkową z 6 września 2017 r. (0111-KDIB3-3.4012.82. 2017. 1.MS), w której dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „opłaty konferencyjne uiszczane przez Wnioskodawcę za uczestnictwo swoich pracowników w zagranicznych konferencjach naukowych, o których mowa w opisie sprawy, należy uznać za nabycie usług wstępu, których miejsce świadczenia znajduje się w miejscu (państwie), w którym te imprezy (konferencje naukowe) się odbywają, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy. W związku z powyższym usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania importu usług. Powyższe jest niezależne od tego czy udział pracowników w konferencjach naukowych jest »czynny« czy »bierny«".