Dostrzegając praktyczne problemy związane ze składaniem plików JPK_VAT i uwzględniając fakt, że od stycznia 2018 r. obowiązek ten obejmie również mikroprzedsiębiorców, resort finansów uruchomił konsultacje podatkowe, których celem jest dokonanie optymalnych (z perspektywy podatników i fiskusa) zmian w JPK_VAT. To dobra okazja do dyskusji o kluczowych zagadnieniach w tym obszarze. A ponieważ w Polsce „VAT korektą stoi", wskazane wydaje się poruszenie w pierwszej kolejności problematyki składania korekt plików JPK_VAT za okresy przeszłe. Zwłaszcza mając w pamięci wzmiankowany przez resort finansów pomysł przejęcia przez JPK_VAT funkcji i roli deklaracji VAT.
Piąta korekta deklaracji, n-ta wersja pliku JPK
Aż do stycznia 2017 r. nie było możliwości systemowego rozróżnienia pliku JPK_VAT składanego po raz pierwszy (plik pierwotny) od jego korekty (odzwierciedlającej złożoną korektę deklaracji VAT). W praktyce, aby odróżnić plik pierwotny od kolejnych korekt, fiskus porównywał daty sporządzenia plików składanych za ten sam okres przez tego samego podatnika, co zdecydowanie utrudniało identyfikację danej korekty, jej powiązanie z korektą deklaracji, i analizę danych. Problem ten został częściowo rozwiązany w drugiej wersji JPK_VAT (w styczniu 2017 r.). Obecnie istnieje możliwość systemowego odróżnienia pliku pierwotnego (Cel złożenia: „1") od (pierwszej i każdej kolejnej) korekty pliku (Cel złożenia: „2"). Nadal jednak nie ma możliwości jednoznacznego ustalenia sekwencyjności składanych korekt plików.
W piśmie zawiadamiającym o rozpoczęciu konsultacji w sprawie zmiany w JPK_VAT, Ministerstwo Finansów – dostrzegając problem – zaproponowało, aby w wersji 3 JPK_VAT rozszerzyć katalog oznaczeń celu złożenia w taki sposób, aby można było uzyskać informację o kolejności składanych plików JPK_VAT (Cel złożenia: „2" – dla pierwszej korekty, „3" – dla drugiej itd.). To zmiana idąca w dobrym kierunku, choć dla uniknięcia nieporozumień można rozważyć jeszcze inną modyfikację nomenklatury.
Przykład
Oznaczenia plików JPK_VAT można zorganizować w taki sposób, aby jednoznacznie odróżnić plik pierwotny od wszystkich korekt oraz aby kolejny „numerek" faktycznie wskazywał kolejną w sekwencji składaną korektę. Można przyjąć następujące rozwiązanie: Cel złożenia: „0" / „P" – dla pliku pierwotnego, „1"/"K1" – dla pierwszej korekty itd. Takie rozwiązanie może przynieść korzyści: