12 października 2017 r. sąd administracyjny kolejny raz wypowiedział się w sprawie opodatkowania VAT wynagrodzenia za wcześniejsze rozwiązanie umowy. Tym razem wyrok wydał WSA w Rzeszowie (I SA/Rz 566/17), który uznał, że kwoty otrzymywane z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy dzielą los umowy głównej i podlegają opodatkowaniu VAT jako element składowy wynagrodzenia za usługę umówioną między stronami. Generalnie kary umowne i odszkodowania nie podlegają opodatkowaniu VAT. Wynagrodzenie za wcześniejsze rozwiązanie umowy, mimo że stanowi swego rodzaju karę umowną, jest wyjątkiem od tej reguły.
W sprawie rozpoznanej przez WSA w Rzeszowie oddalono skargę na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 lipca 2017 r. (0111-KDIB3-2.4012.180.2017.1.SR). Organ podatkowy odniósł się do sytuacji podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w branży gastronomicznej, który zawierał, nienazwane wg prawa cywilnego umowy franczyzowe, na mocy których - jako franczyzodawca – udostępniał franczyzobiorcom za wynagrodzeniem swoje „know-how" w formie podręcznika operacyjnego oraz informacji przekazywanych osobiście oraz upoważniał ich do korzystania ze znaku towarowego, a także świadczył usługi bieżącego wsparcia przy prowadzeniu działalności przez franczyzobiorców. Zgodnie z umowami franczyzowymi, jeżeli franczyzobiorca wypowiedział umowę łączącą go z podatnikiem (skarżącym) w okresie tzw. zastrzeżonym (wcześniej, przed terminem), to zobowiązywał się on do zapłaty kwoty równej sumie comiesięcznych opłat franczyzowych za cały okres pozostały od dnia wypowiedzenia umowy do końca okresu zastrzeżonego.
Ani kara umowna, ani zadośćuczynienie
W ocenie organu podatkowego, wbrew stanowisku podatnika, opisane w stanie faktycznym opłaty:
1) nie stanowią kar umownych z tytułu przedwczesnego rozwiązania umowy franczyzowej;
2) nie stanowią odszkodowania niepodlegającego regulacjom ustawy o VAT;
