Osoba pobierająca świadczenie przedemerytalne ma obowiązek niezwłocznie powiadomić ZUS o osiąganiu przychodu oraz o jego wysokości. Na tej podstawie Zakład na bieżąco ustala, czy świadczenie wypłacać w pełnej wysokości, w zmniejszonej kwocie, czy je zawiesić. Natomiast po zakończeniu roku rozliczeniowego, w terminie do 31 maja, trzeba udokumentować wysokość przychodu uzyskanego w minionym roku rozliczeniowym, który trwa od początku marca poprzedniego roku do końca lutego roku bieżącego. Dopiero wtedy następuje ostateczne rozliczenie i sprawdzenie, czy świadczenie należało się w tym czasie i w jakiej wysokości. W tym roku 31 maja wypada w święto Bożego Ciała, w związku z tym termin przekazania zaświadczeń o zarobkach przesuwa się na najbliższy dzień roboczy, tj. 1 czerwca.
Obowiązek informowania ZUS o wysokości przychodu spoczywa również na pracodawcy, zleceniodawcy lub innym płatniku składek, a w przypadku osoby pełniącej służbę – na właściwej jednostce organizacyjnej. Nie oznacza to jednak, że informacje od świadczeniobiorcy i płatnika muszą się dublować. Wystarczy, gdy z obowiązku w tym zakresie wywiąże się jedno z nich.
ZUS może rozliczyć przychód uzyskany przez świadczeniobiorcę w wariancie rocznym lub miesięcznym. Dlatego najlepiej, jeśli płatnik wykaże zarobki w rozbiciu na miesiące. Przychód uważa się przy tym za osiągnięty w miesiącu, w którym został wypłacony. Przy jego ustalaniu nie uwzględnia się kwot należnych za okres przed dniem, od którego przysługuje prawo do świadczenia przedemerytalnego.
Dokonując rozliczenia rocznego, ZUS ustala łączną kwotę przychodu osiągniętą w trakcie roku rozliczeniowego i porównuje ją z roczną dopuszczalną kwotą przychodu i roczną graniczną kwotą przychodu. Okres, z którego ustala kwoty roczne, jest odpowiednio krótszy w roku rozliczeniowym, w którym prawo do świadczenia przedemerytalnego powstało, ustało lub w którym wypłata tego świadczenia była wstrzymana.
Po rozliczeniu może się okazać, że świadczenie zostało wypłacone za rok rozliczeniowy w wysokości: