W uzasadnieniu tego wyroku SN wyraźnie zaznaczył, że o ile dla wypowiedzenia przez pracownika umowy o pracę nie jest wymagane wskazanie przyczyny, dla której wypowiada on umowę, to w sytuacji, gdy posiada on ustalone prawo do emerytury, można domniemywać, iż celem rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem jest „przejście" na emeryturę. Z kolei tryb z art. 55 § 1
1
k.p. wymaga podania przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy (§ 2 tego przepisu), a zatem wykluczone jest domniemanie, iż zamiarem pracownika było „przejście" na emeryturę.
Również w sytuacji, gdy to pracodawca rozwiązuje z pracownikiem umowę o pracę w trybie niezwłocznym określonym w art. 52 k.p., tj. bez zachowania okresu wypowiedzenia z jego winy, wskazując jako podstawę ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, stosunek pracy nie ustaje w związku z przejściem na emeryturę czy rentę, nawet jeśli pracownik spełnia wszystkie warunki do uzyskania tego świadczenia.
Świadczeń tyle, ile etatów
Zasada jednorazowości odprawy nie ma zastosowania przy jednoczesnym zatrudnieniu u więcej niż jednego pracodawcy. Odprawa przysługuje odrębnie od każdego z nich. Sąd Najwyższy w uchwale z 6 listopada 1984 r. (III PZP 44/84, OSNC 1985/7/89) orzekł, iż „jednorazowość tego świadczenia polega na tym, że pracownik, który raz je otrzymał, nie może o nie ponownie wystąpić (nie może nabyć do niego ponownego prawa). Jeżeli jednak pracownik pozostaje w stosunku pracy z więcej niż jednym pracodawcą oraz rozwiązuje z każdym z nich umowę o pracę w związku przejściem na emeryturę, nabywa prawo do odprawy emerytalnej z tytułu każdego stosunku pracy."
