Sepp Blatter i Michael Platini niewinni, ale wątpliwości pozostały

Wyrok uniewinniający to finał 6-letniego dochodzenia. Blatter i Platini, czyli byli szefowie FIFA oraz UEFA, odpowiadali za oszustwo, nieuczciwe zarządzanie, nadużycie zaufania i fałszerstwo. Powodem był przelew na 2 mln franków szwajcarskich, który w lutym 2011 roku dostał Platini. Miała to być odłożona płatność za usługi doradcze wobec Blattera wykonywane w latach 1998-2002.

Panowie umówili się podobno na okrągły milion rocznie, ale na papierze zapisali tylko 300 tys. Resztę Blatter miał uregulować później, gdy FIFA upora się z przejściowymi problemami finansowymi po bankructwie agencji ISL. Wystawienie faktury przez Platiniego - zaniżonej, bo podobno zapomniał o wysokości przelewów, jakie dostawał - zbiegło się z wyborami na szefa FIFA.

Poszlaki wskazujące, że wypłata mogła mieć związek z elekcją, były całkiem mocne, bo zainteresowani wysokość przelewu tłumaczyli umową ustną. Kiedy Blatter w 1998 roku zaproponował Platiniemu pracę w roli doradcy i zapytał o wynagrodzenie, Platini odpowiedział: - Milion rocznie, w jakiejkolwiek walucie zechcesz. Mogą to być peso, liry, ruble, marki… Sam zdecyduj.

Zwrotu 2 mln franków wraz z odsetkami zażądała już od Platiniego FIFA, która była w tej sprawie stroną cywilną. Szwajcarscy prokuratorzy nie przekonali jednak sędziów. - Wygrałem pierwszy mecz - oznajmił Platini i obiecał, że wróci do sądu, żeby walczyć o zadośćuczynienie. - Może nie jestem niewinny w moim życiu, ale w tym przypadku już zdecydowanie tak - dodał Blatter.

Trup wypadł z szafy

Rośli, trwali i upadli razem. O ile Szwajcar w 2015 roku, kiedy afera korupcyjna zachwiała światową federacją, był już ostro krytykowany, o tyle Francuz dopiero szykował skok na szczyt. Kierował UEFA przez osiem lat, kolejnym przystankiem miał być fotel prezesa FIFA. Platini planował pokojowe przejęcie władzy, wcześniej długo uczył się zakulisowych reguł gry.

Wydawało się, że tworzę nierozerwalny sojusz. Wasal, który miał być ledwie administratorem rozgrywek, dojrzał jednak do roli suwerena. Kiedy FIFA wybierała gospodarza mundialu 2022, Blatter wspierał Amerykanów, a motywowany przez prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy’ego Platini – Katarczyków. Dziś wiemy, że nie były to wybory, tylko zakupy, które zrodziły dziesiątki wyroków.

Platini, choć pomógł Katarowi, podczas kolejnych wyborów w roku 2011 na szefa FIFA wsparł Blattera przeciwko Mohamedowi bin Hammamowi. To miała być ostatnia kadencja Szwajcara, ale zmienił zdanie, co Francuz uznał za zdradę. Wcześniej chwalił mentora za charyzmę oraz nazywał go „Machiavellim piłkarskiej polityki”. Później oznajmił, że miał jedną wadę: nie wiedział, kiedy odejść.

Blatter w 2015 roku znów wygrał, choć szalało już wówczas korupcyjne tornado wywołane przez amerykańskich śledczych. Za kratki trafili członkowie najwyższych władz FIFA, ale nie ich szef. – Nigdy nic się do niego nie przykleja. Zawsze między Blatterem i łapówkami ktoś stoi – ironizował szwajcarski parlamentarzysta Roland Buechel. Do ustąpienia zmusili Blattera dopiero sponsorzy FIFA.

Szwajcar podobno lubił zbierać „kwity”, aby kontrolować ludzi. To w jego szafie policja znalazła kopię faktury, która doprowadziła do procesu w Bellinzonie. Były sekretarz generalny FIFA Jerome Valcke wyjaśniał, że Blatter chciał nią szantażować Platiniego, aby ten zrezygnował ze startu w wyborach. Dziś obaj mogą zapłacić za trupa, który wypadł z tej szafy.

Długi cień Infantino

Nie wiadomo, jak śledczy dowiedzieli się o fakturze, Platini uważa, że stoi za tym były zastępca sekretarza generalnego FIFA Marco Villiger, czyli człowiek Blattera. Były prokurator Olivier Thormann przekonuje, że niepokojący dokument wskazał mu dyrektor finansowy Markus Kattner, czemu ten ostatni zaprzecza. Człowiekiem, który zyskał najwięcej, był bez wątpienia Gianni Infantino.

Niewykluczone, że to on przyspieszył upadek Platiniego i Blattera. Obecnego szefa FIFA ze szwajcarskim wymiarem sprawiedliwości łączą wyjątkowe relacje. Infantino jest dziś bowiem także bohaterem innego procesu, w którym odpowiada za podżeganie do nadużycia władzy, naruszenie tajemnicy służbowej i utrudnianie postępowania karnego.