Kto numerem jeden w polskiej bramce?

Korespondencja z Wiesbaden

Franciszek Smuda prowadził drużynę w 26 meczach, sprawdził dziewięciu bramkarzy. Sebastian Przyrowski, Mariusz Pawełek i Sebastian Małkowski odpadli po jednej, góra dwóch próbach, w których dostali szansę tylko dlatego, że inni byli kontuzjowani albo mecz odbywał się w nieoficjalnym terminie. Pozostała szóstka walczyła o pozycję numer jeden.

Smudzie zmieniały się gusta. Tuż po odebraniu selekcjonerskiej buławy stwierdził, że najlepszym polskim bramkarzem jest Tomasz Kuszczak. Rezerwowy Manchesteru United nie był poważany przez Leo Beenhakkera, według którego nie potrafił się pogodzić z rolą rezerwowego także w reprezentacji i jego podstawowym zajęciem podczas zgrupowań było psucie atmosfery. Kuszczak u Smudy dostał szansę i grał aż do meczu z Hiszpanią, przegranego 0:6, po którym nikt się już do niego nie odezwał.

– Trener Smuda powiedział mi, że muszę grać w klubie. Alex Ferguson jednak na mnie nie stawiał i w kadrze pojawili się inni – opowiada Kuszczak, który wierzył, że po zakończeniu kariery przez Edwina van der Sara będzie pierwszym bramkarzem w Manchesterze, co da mu także miejsce w reprezentacji. Van der Sar skończył karierę, na Old Trafford trafili jednak David de Gea i Anders Lindegaard. Kuszczak chciał odejść, miał propozycje z kilku klubów, ale MU chciał za niego za dużo pieniędzy. Bramkarz zapowiada, że zimą zmieni klub i będzie walczył o kadrę, ale może być już za późno.

Miejsce uciekło

Mecz z Koreą Południową był czwartym za kadencji Smudy dla Łukasza Fabiańskiego, który mógł się poczuć bramkarzem nr 1 reprezentacji tylko raz – przed spotkaniem z Wybrzeżem Kości Słoniowej rok temu. Później na jednym z treningów przytrafiła mu się kontuzja i miejsce w kadrze uciekło, tak samo jak w Arsenalu.

– Wywalczyłem sobie wszystko, co chciałem, a później straciłem nie przez gorszą formę, ale przez kłopoty ze zdrowiem. Jeśli moja sytuacja w Arsenalu się nie zmieni, w styczniu pomyślę o zmianie klubu. Chcę być w kadrze na Euro, nie poddałem się w walce o pierwszą jedenastkę – mówił Fabiański na zgrupowaniu w Bad Homburg.

Wiosną 2010 r. w kadrze zadebiutował Przemysław Tytoń, który bronił w Rodzie Kerkradzie, ale w Polsce był anonimem. To ulubieniec trenera bramkarzy reprezentacji Jacka Kazimierskiego. Tytoń u Smudy zagrał pięć razy i miejsca w kadrze na Euro mógł być pewny, zwłaszcza gdy przeszedł do PSV Eindhoven i częściej grał, niż był rezerwowym.

Niestety, kilka tygodni temu w spotkaniu z Ajaksem Amsterdam został kopnięty w głowę przez kolegę z drużyny. Stracił przytomność, były poważne obawy, ale skończyło się na wstrząśnieniu mózgu. Jednak według przepisów FIFA Tytoń będzie mógł wrócić na boisko dopiero w styczniu, mimo że już zgłasza chęć treningów.

Od wypadku Petra Cecha, który w meczu Premiership doznał urazu czaszki, FIFA zastanawia się nad wprowadzeniem kasków dla bramkarzy, o żadnych ustępstwach w sprawie szybszego powrotu do gry nie ma nawet co dyskutować.

Trzy razy w reprezentacji Smudy wystąpił Grzegorz Sandomierski, jednak nawet w wyśmienitej formie nie znajduje on uznania w oczach Kazimierskiego. Nie zagrał nawet wówczas, gdy na mecz reprezentacji przyjechali wysłannicy Celticu Glasgow i miał się pojawić na boisku w drugiej połowie. Sandomierski przeszedł z Jagiellonii Białystok do drużyny mistrza Belgii KRC Genk i usiadł na ławce rezerwowych.

Teraz numerem jeden u Smudy jest Wojciech Szczęsny. To on wszedł do bramki Arsenalu, gdy kontuzjowany był Fabiański. Zastąpił go także w kadrze. Zachwycają się nim w Anglii, ktoś rozsiewa plotki o Barcelonie.