Luca Brecel. Nowy mistrz, czyli to wbija młodość

Przyjechał do Crucible Theatre w Sheffield jako numer 10 rankingu światowego, bo w sezonie kończącym się ostatnim dniem mistrzostw świata spisywał się nieźle. Wygrał Championship League i Scottish Open, był drugi w UK Championship.

Mówił jednak, że po raz pierwszy w życiu przed MŚ wcale nie ćwiczył, bo doświadczenia z czasów, gdy przed grą w Crucible niemal nie odchodził od stołu i nic to nie dało, kazały mu coś zmienić. To zmienił: imprezował, grał w FIFĘ i rzutki, siedział z przyjaciółmi do późna, czasem do siódmej rano, nie unikając spożywania napojów niezbyt sportowych.

Kiedy w połowie kwietnia wszedł do teatralnej salki, gdzie 900 osób ogląda snookera, niemal wisząc nad głowami grających, niezbyt się denerwował. Anglik Ricky Walden to był rywal mocny, ale udało się go pokonać 10:9. Luca pierwszy raz w życiu przebrnął pierwszą rundę.

Potem wszystko stało się łatwiejsze, nawet zwycięstwa nad trzykrotnym mistrzem świata Walijczykiem Markiem Williamsem (13:11) i siedmiokrotnym mistrzem, genialnym Anglikiem Ronniem O’Sullivanem (13:10). Udał mu się półfinałowy pościg za Chińczykiem Si Jiahui (od 5:14 do 17:15).

Czytaj więcej

Inne sporty

Belg Luca Brecel mistrzem świata w snookerze

Jeden z najbardziej brytyjskich sportów ma po raz pierwszy mistrza świata z kontynentalnej Europy. Belg Luca Brecel, który wcześniej nie wygrał meczu w sławnym snookerowym teatrze w Sheffield, pokonał w finale Anglika Marka Selby’ego 18:15.

Wtedy wsiadł w samochód i – choć droga krótka nie była – pojechał na kilkanaście godzin do domu w Maasmechelen. Wrócił na finał z rodzicami, dziewczyną Laurą i spokojną głową, by wygrać 18:15 z czterokrotnym mistrzem świata Anglikiem Markiem Selbym, zarobić 0,5 miliona funtów, potrzymać w dłoniach puchar z 1927 roku oraz uronić kilka łez.

Chociaż wszyscy pisali, że jest pierwszym graczem z kontynentalnej Europy, który zdobył tytuł, to nie jest to zdanie do końca prawdziwe. W snookerowym życiu Brecela ważną, może nawet najważniejszą rolę odegrała bowiem wyspa – Sardynia.

Wprawdzie przyszły mistrz wbijania kolorowych bil do łuz urodził się we flandryjskim Dilsen-Stokkem (Limburgia), tuż przy holenderskiej granicy, to cała rodzina ma włoskie korzenie. Ojciec Carlo to syn włoskich imigrantów (zajmuje się naprawą szkód po gradobiciach i innych klęskach pogodowych), mama Mirella urodziła się na Sardynii.

Syn państwa Brecelów pierwszy raz zobaczył stół pokryty zielonym suknem podczas wakacji na włoskiej wyspie. Do tamtejszego klubu zaprowadził Lukę tata. Wszystko zaczęło się od zabawy, ale wkrótce trzeba było potraktować pasję małego Brecela znacznie poważniej.

Rodzice zrobili, co należało: wprowadzili domowy tryb nauki, zapisali do klubu, opłacili instruktorów oraz starty i wkrótce mogli zbierać owoce zaangażowania.

Zaczął grać w wieku dziewięciu lat i został zawodowcem wiosną 2011 roku, mając lat 16. Jako amator został m.in. mistrzem Europy do 19 lat, gdy skończył 14 i ledwie wystawał głową ponad stół. Etykieta cudownego dzieciaka była oczywista.