Egipt i Syria, mimo wydatnej pomocy Algierii, Arabii Saudyjskiej, Iraku, Jordanii, Kuwejtu, Maroka, Sudanu i Tunezji, a także ofensywy dyplomatycznej wielu państw afrykańskich i azjatyckich, które potępiły Izrael, zdecydowały się na zawarcie zawieszenia broni. W ich interesie próbował wystąpić także ZSRS, jednak reakcja USA, które w stan gotowości postawiły swoje siły jądrowe, zapobiegła eskalacji konfliktu. 4 września 1975 roku Izrael i Egipt zawarły pierwsze porozumienie synajskie, w którym Egipt zobowiązał się do otwarcia Kanału Sueskiego dla żeglugi statków izraelskich oraz wyrzekł się podejmowania działań zaczepnych wobec Izraela. W następnych latach, m.in. dzięki pomocy gospodarczej USA, Sadat zerwał więzy polityczne z ZSRS i przeprowadził względną demokratyzację w kraju.
Europa
25 kwietnia 1974 roku w Portugalii doszło do zamachu stanu: Ruch Sił Zbrojnych (Movimento da Forćas Armadas), organizacja grupująca młodych oficerów armii portugalskiej o przekonaniach lewicowych i demokratycznych, obalił dyktaturę Marcelo Caetano. Spiskowcy ze współpracującym z Portugalską Partią Komunistyczną płk. Vasco Gonćalvesem na czele przejęli władzę. Zginęło jedynie pięć osób podczas oblężenia kwatery głównej policji politycznej DGS (Generalna Dyrekcja Bezpieczeństwa).
Symbolem tego zamachu stanu stały się goździki, które cywile wkładali w lufy karabinów żołnierzy broniących reżimu (dlatego nazwano go rewolucją goździków). Po aresztowaniu prezydenta Américo Tomása, premiera Caetano oraz jego ministrów władzę przejęła Rada Ocalenia Narodowego, na czele której stanął współpracujący ze spiskowcami gen. António de Spínola. W lipcu doszło do konfliktu między nim a komunizującym MFA: premierem został Gonćalves, który nakazał przerwanie działań wojskowych w koloniach (w 1975 roku Republika Zielonego Przylądka – archipelagiem Wysp Zielonego Przylądka Portugalia władała od około 1420 roku – proklamowała niepodległość). W 1975 roku, w wyniku dwóch nieudanych prób zbrojnego przejęcia władzy przez dominujących w MFA radykalnych komunistów, upadł rząd Gonćalvesa, a sama organizacja w wyniku wyborów, w których zwyciężyły Partia
Socjalistyczna i socjaldemokratyczna Partia Ludowo-Demokratyczna, była stopniowo odsuwana od władzy. O demokratyzacji kraju pogrążonego w kryzysie gospodarczym przesądziło uchwalenie na przełomie 1975/1976 roku nowej konstytucji, w której znalazły się gwarancje dla demokratycznego systemu władzy i pluralizmu politycznego.
Przemiany demokratyczne ułatwiła pomoc gospodarcza z zagranicy. Już w 1977 roku Portugalia zgłosiła akces do Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, do której została przyjęta dopiero w 1986 roku.
