Sprawę zainicjowało pytanie prejudycjalne Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy. Sąd ten rozpatruje spór między dostawcą produktów medycznych (X sp. z o.o. sp.k.) a szpitalem publicznym.
Strony łączyła umowa o dostawę produktów medycznych zawarta w trybie zamówień publicznych.
Szpital z opóźnieniem dokonał dwunastu częściowych płatności za dwanaście kolejnych dostaw zrealizowanych na podstawie jednej umowy o dostawę towarów.
Czytaj więcej
Nowa ustawa umożliwia karanie nadużywania przewagi kontraktowej w relacjach pomiędzy dostawcami a nabywcami szeroko rozumianych towarów rolno-spożywczych.
Spółka X uważa, że w związku z opóźnieniem w płatnościach przysługuje jej dwanaście stałych kwot z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności. Szpital stoi na stanowisku, że przedsiębiorcy przysługuje tylko jedna stała kwota, ponieważ wszystkie opóźnione płatności dotyczą jednej i tej samej umowy. A różnica byłaby spora, gdyż stała kwota z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności wynosi 40 euro.
Sąd zapytał więc Trybunał, czy art. 6 ust. 1 dyrektywy 2011/7/UE należy interpretować w ten sposób, że stała kwota 40 EUR z tytułu rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, należy się za opóźnienie każdej płatności za poszczególne dostawy, czy też prawo unijne wymaga zapewnienia wierzycielowi stałej kwoty z tytułu całej transakcji handlowej obejmującej wiele dostaw, niezależnie od liczby opóźnionych płatności.
