Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Potrącanie opłat i prowizji przez bank
- Regionalna Izba Obrachunkowa zarzuciła naszej gminie, że naruszyła przepisy ustawy o finansach publicznych, bo zawarto z bankiem umowę rachunku rozliczeniowego, w którym upoważniono bank do samodzielnego potrącania opłat i prowizji. Bank został wyłoniony zgodnie z przepisami Prawa zamówień publicznych. Czy faktycznie naruszono prawo – pyta radna.
Należy podkreślić, że czym innym jest zachowanie przez zamawiającego (np. jednostkę samorządu terytorialnego) wymogów w zakresie zamówień publicznych, a czym innym jest przestrzeganie wymogów związanych z zasadami gospodarki finansowej. I tak, jeśli chodzi o aspekt zamówień publicznych, to w pierwszej kolejności na uwagę zasługuje art. 44 ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst. jedn. Dz.U. z 2021 r., poz. 305 ze zm.), z którego wynika, że – jednostki sektora finansów publicznych zawierają umowy, których przedmiotem są usługi, dostawy lub roboty budowlane, na zasadach określonych w przepisach o zamówieniach publicznych, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Uszczegółowienie owych zasad ustawodawca zawarł w przepisach ustawy z 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 1129 ze zm.). Zatem, o ile gmina dochowała wymogów określonych w ww. przepisach, o tyle działanie to jest pozytywne i legalne. Jednak nie zawsze dochowanie wymogów związanych z procedurą przetargową przedkłada się na legalność rozwiązań prawnych przyjętych w umowie o zamówienie publiczne zawartej pomiędzy jednostką samorządu terytorialnego a wykonawcą, którym w podanym przypadku jest – bank. Istnieją różne przepisy, stwarzające dodatkowe ograniczenia dla jednostek samorządowych, co w założeniu ma chronić publiczne środki samorządowe. Takich przepisów nie ma regulacja ustawy Prawo zamówień publicznych, jednak występują w ustawie o finansach publicznych. W tym zakresie na szczególną uwagę zasługują regulacje art. 53 ust. 1 oraz art. 54 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o finansach publicznych. Z pierwszej z regulacji wynika, że – kierownik jednostki sektora finansów publicznych, zwany „kierownikiem jednostki” jest odpowiedzialny za całość gospodarki finansowej tej jednostki, z zastrzeżeniem ust. 5. Zastrzeżenie do ust. 5 dotyczy specyficznych sytuacji związanych z tzw. wspólną obsługą jednostek samorządowych. Natomiast w drugiej regulacji (art. 54 ust. 1 pkt 2) postanowiono, że - głównym księgowym jednostki sektora finansów publicznych, zwanym dalej „głównym księgowym”, jest pracownik, któremu kierownik jednostki powierza obowiązki i odpowiedzialność w zakresie wykonywania dyspozycji środkami pieniężnymi.
