Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Czy na dochodzenie wierzytelności trzeba będzie decydować się szybciej?
Wniosek o zawezwanie do próby ugodowej od wielu lat stanowi istotny element w systemie windykacji należności od niesolidnych dłużników. Pozwala– przy relatywnie niedużym nakładzie kosztów – na przedłużenie okresu przedawnienia. Projektowane zmiany mają utrudnić takie działania.
Przez wiele lat wniosek o zawezwanie do próby ugodowej stanowił instrument służący wydłużeniu terminu przedawnienia. Pozwalał wierzycielowi na odłożenie w czasie decyzji o złożeniu pozwu. Dawał możliwość lepszego przygotowania się do procesu lub pozyskania środków na jego prowadzenie. Działo się tak na skutek uznania przez Sąd Najwyższy, że wniosek stanowi czynność zmierzającą do dochodzenia zapłaty przed sądem. W konsekwencji złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej powodowało przerwanie biegu przedawnienia. Innymi słowy, po zakończeniu przez sąd procedury związanej z wnioskiem (tj. postępowania pojednawczego) – o ile nie doszło do zawarcia ugody – termin przedawnienia zaczynał biec na nowo. Konstrukcja dotychczas przyjęta przez Sąd Najwyższy pozwalała na odwlekanie przedawnienia należności w nieskończoność poprzez składanie – przed upływem już raz przedłużonego terminu przedawnienia – kolejnych wniosków.
Pozostało 86% artykułu
