Dłużnik, który zawarł układ z wierzycielami, następnie prawomocnie zatwierdzony przez sąd, na wypadek problemów z jego wykonywaniem nie jest skazany wyłącznie na wniosek o ogłoszenie upadłości. Jeżeli pomimo wspomnianych problemów są szanse na utrzymanie działalności gospodarczej dłużnika, złotym środkiem może być wniosek o zmianę układu. Diabeł tkwi jednak w szczegółach.
Regulacja Prawa restrukturyzacyjnego o postępowaniu o zmianę układu jest szczątkowa i bardzo intuicyjna. Występują w niej ewidentne luki prawne. Składa się ona z norm odsyłających, ale także z norm merytorycznych i proceduralnych. Norma odsyłająca to taka, która sama nie formułuje pełnego określenia należnego sposobu zachowania się adresatów, lecz – unikając powtórzeń – wskazuje inne przepisy, w których owe skutki prawne lub sposób zachowania się adresata zostały już ustalone. Przy tak syntetycznej regulacji prawnej można posługiwać się argumentem analogii legis, jak również można powoływać się na ogólne cele postępowania restrukturyzacyjnego, pierwszeństwo restrukturyzacji przed egzekucją i likwidacją (upadłością) itp.