Michał Pabian - współautor tekstu dramatu - wyjaśnia, że tytuł sztuki to połączenie dzieła rumuńskiego filozofa Emila Ciorana "Na szczytach rozpaczy" (1934 r.) z piosenką Zbigniewa Wodeckiego z płyty "Dusze kobiet" (1987 r.). W tej drugiej pojawiają się słowa: "uśmiech stewardessy jak z prospektu, chociaż wokół czasem piekło". Właśnie to zderzenie wciąż zawodowo uśmiechniętej stewardessy (Dorota Abbe) z osobami dotkniętymi chorobą (Bożena Borowska-Kropielnicka i Martyna Zaremba-Maćkowska) ma być - zdaniem Pabiana - zaczynem innego, bardziej normalnego, spojrzenia na depresję. Jest ona - według niego - jak zapalenie płuc, w którym nie ma nic dobrego i nic twórczego.

Dramaturg tłumaczy również, że użyta w przedstawieniu filmowa technika "found footage" polega głównie na połączeniu i nadaniu nowego sensu zdaniom, które nigdy razem nie padały. Stąd m.in. w sztuce pojawia się tekst zaczerpnięty np. z ulotki farmaceutycznej zderzony następnie z własnymi przemyśleniami twórców sztuki. Zarówno Michał Pabian, jak i Agata Baumgart - pomysłodawczyni, współautorka i reżyserka spektaklu, studentka V roku reżyserii PWST w Warszawie - przyznali, że od lat leczą się na depresję. Podkreślali, że w polskim społeczeństwie wciąż stygmatyzująca jest informacja o samym udaniu się do psychiatry. Cierpiący na depresję od swoich bliskich słyszą najczęściej: "weź się w garść".

Agata Baumgart zauważa, że jest też inny aspekt problemu, a mianowicie związany z rynkowym sukcesem i optymizmem zawodowym. Pracodawca domaga się uśmiechu i on musi być na twarzy podwładnego. Coś takiego, jak smutek okazuje się być nie na miejscu, czy wręcz zakazany. Skraca się też społecznie akceptowalny stan żałoby. Jeśli nie tak dawno czas ten liczyło się w miesiącach, to obecnie już tylko w tygodniach.

- Mierzę się z depresją już osiem lat - wyznaje Agata Baumgart. - Wciąż muszę tłumaczyć, że depresja to stan bierności i niemocy, w którym się choruje, w którym się leży, a nie jest to czas dający pisarzom, muzykom, czy aktorom dodatkową, szczególną wrażliwość. To choroba, która wyklucza z codziennego funkcjonowania, z pracy, kontaktów towarzyskich, życia społecznego.

Wystawienie sztuki współautorstwa Agaty Baumgart i Michała Pabiana na Scenie Trzeciej Teatru Nowego w Poznaniu jest efektem zwycięstwa tej inscenizacji w czerwcowej trzeciej edycji "Sceny Debiutów". Muzykę do niej skomponował Filip Szymczak, a scenografię stworzyły: Kaja Gawrońska i Karolina Ochocka.