Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Rozdzielanie kompetencji komplikowałoby załatwienie sprawy
Stanowisko, że udzielenia informacji publicznej i wydania decyzji o jej odmowie dokonują dwa różne organy, jest nielogiczne i problematyczne w praktyce.
Postępowanie w rozstrzyganej przez NSA sprawie zapoczątkował wniosek jednej z fundacji zajmujących się obroną praw człowieka. Fundacja wystąpiła do SKO o udostępnienie jej danych statystycznych dotyczących liczby oraz sposobu załatwiania odwołań od decyzji odmawiających wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego. Tego rodzaju informacja jest tzw. informacją przetworzoną, tj. nieistniejącą jeszcze w momencie składania wniosku.
Do jej powstania potrzebne jest np. zebranie przez pracownika dostępnych organowi danych zgodnie z oczekiwaniami wnioskodawcy. A ponadto do jej uzyskania potrzebne jest wykazanie, że jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego. SKO, stwierdzając brak takiego interesu, odmówiło udostępnienia informacji. Odpowiedzi na pytanie, czy taki interes w sprawie istniał, jednak nie poznaliśmy. Pojawił się bowiem poważniejszy dylemat proceduralny: czy SKO jest organem władzy publicznej, a jeśli tak – kto powinien w jego imieniu wydać decyzję odmowną ws. dostępu do informacji publicznej.
