Zakres spraw przekazanych do rozstrzygnięcia w trybie postępowania spornego jest analogiczny do aktualnie obowiązującego. Podobnie jak w przypadku postępowania sprzeciwowego czy w sprawie opozycji w postępowaniu spornym występuje prekluzja dowodowa oraz miesięczne terminy dla dokonania określonych czynności, które mogą być przedłużone o kolejny miesiąc w razie poinformowania przez stronę Urzędu Patentowego na piśmie o braku możliwości dotrzymania wyznaczonego terminu.
W nowelizacji odstąpiono od zasady rozpatrywania spraw spornych na rozprawach. Zgodnie z projektowaną procedurą, sprawy sporne będą rozpatrywane na posiedzeniach niejawnych, przy czym Urząd będzie mógł rozprawę wyznaczyć w sytuacji, gdy będzie to celowe, przyczyni się do przyspieszenia postępowania lub wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy (z urzędu lub na wniosek).
3. Postępowanie koncyliacyjne
Postępowania koncyliacyjne to nowość w Pwp i powstało z potrzeby stworzenia stronom postępowania alternatywnego sposobu rozwiązania sporu dostosowanego do przedmiotów własności przemysłowej. Koncyliator musi posiadać wiedzę z zakresu własności przemysłowej i musi być wpisany na listę koncyliatorów, prowadzoną przez Urząd Patentowy.
W założeniu, postępowanie koncyliacyjne ma być krótkie i odformalizowane (dlatego np. nie przewiduje słuchania stron czy dowodu ze świadków). Koncyliacja wszczynana jest na wniosek stron, w którym strony mogą wskazać koncyliatora z listy koncyliatorów. W razie baraku takiego wskazanie lub braku akceptacji na danego koncyliatora przez jedną ze stron, koncyliatora wskazuje Prezes Urzędu Patentowego.
Po rozpatrzeniu sprawy koncyliator tworzy projekt stanowiska zawierającego propozycję rozwiązania sporu między stronami. Następnie umożliwia stronom zapoznanie się z nim i wskazanie ewentualnych zmian. Kolejnym krokiem jest wydanie niewiążącego strony stanowiska zawierające propozycję rozwiązania sporu.
W terminie miesiąca od doręczenia stanowiska koncyliacyjnego strony są obowiązane poinformować koncyliatora o akceptacji albo odrzuceniu stanowiska koncyliacyjnego.
IV. Ocena planowanych zmian
1. W zakresie znaków towarowych
Większość zmian należy ocenić pozytywnie. Niektóre z propozycji mają mniejsze praktyczne znaczenie (likwidacja wspólnego prawa ochronnego czy zmiany w zakresie rejestracji znaków międzynarodowych). Najistotniejszą proponowaną zmianą wydaje się być zastąpienie sprzeciwu instytucją opozycji i towarzyszące temu zmiany w przepisach – skrócenie czasu na opozycję do 2 miesięcy i – co do zasady – brak 2-miesięcznego obowiązkowego okresu na zawarcie ugody. Spowoduje to z pewnością zdecydowane skrócenie czasu postępowania w sprawach sprzeciwu. O ile rezygnacja z obligatoryjnego 2-miesiecznego okresu na zawarcie ugody nie będzie miało wielkiego wpływu na praktykę postępowania sprzeciwowego (w Polsce rzadko dochodziło do ugody w tym czasie) o tyle skrócenie czasu na złożenie opozycji do 2 miesięcy może budzić pewne kontrowersje. Co prawda istnieją kraje gdzie okres na złożenie sprzeciwu wynosi 2 miesiące, ale normą jest 3-miesieczny okres na ewentualny sprzeciw. Wymusi to na przedsiębiorcach jeszcze uważniejsze śledzenie baz rejestrowych polskiego Urzędu Patentowego, aby „wyłapać” w odpowiednim czasie znaki mogące stanowić dla nich zagrożenie.
2. W zakresie wzorów przemysłowych
Zmiany proponowane w obszarze wzorów przemysłowych nie mają charakteru przełomowego, można uznać, że raczej porządkują dotychczasowe przepisy, dostosowując je do Dyrektywy 98/71. Wprowadzenie możliwości zbiorowych zgłoszeń wzorów może i jest dobrym rozwiązaniem, ale nie powoduje obniżenia opłat z tym związanych, co jest największa zaletą tego rodzaju zgłoszeń w przypadku wzorów wspólnotowych.
3. W zakresie postępowań sprzeciwowych, spornych, koncyliacyjnych
W zakresie postępowania sprzeciwowego należy zwrócić uwagę na bardzo znaczące skrócenie okresu na złożenie sprzeciwu (3-krotne z 6 miesięcy na 2 miesiące). Sprzeciw będzie można złożyć jedynie w odniesieniu do praw udzielanych w ramach systemu rejestrowego, tj. praw z rejestracji wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, topografii i oznaczeń geograficznych.
Odstąpienie od zasady rozpatrywania spraw spornych na rozprawach w wielu przypadkach jest zasadne, niemniej jednak w niektórych rodzajach spraw (np. wniosków o unieważnienie praw ze względu na złą wiarę) wyznaczenie rozprawy w celu dokładniejszego wyjaśnienia okoliczności faktycznych sprawy może być konieczne, tak więc dobrze, że nowelizacja przewiduje taką możliwość.
Nowa instytucja postępowania koncyliacyjnego być może jest zasadna, niemniej jednak znając polskie „zamiłowanie” do niekorzystania z ugodowego rozstrzygania sporów, prawdopodobnie nie będzie miała większego praktycznego znaczenia.
Marek Rumak, radca prawny Kancelaria AOMB Polska Kancelaria jest zrzeszona w sieci Kancelarie RP działającej pod patronatem dziennika „Rzeczpospolita".