Od prawie 10 miesięcy obowiązuje nowe świadczenie rodzinne, świadczenie rodzicielskie, wypłacane przez organ właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o nie.
Dla kogo
Od 1 stycznia 2016 r. weszła w życie ustawa z 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2015 r., poz. 1217), nowelizująca m.in. ustawę z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Przyznała ona stałą, miesięczną kwotę 1000 zł netto w związku z urodzeniem dziecka albo z przysposobieniem lub objęciem opieką dziecka do ukończenia 7. roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego zdecydowano o odroczeniu obowiązku szkolnego – do ukończenia przez nie 10. roku życia.
Świadczenie rodzicielskie przysługuje osobie, która nie ma prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa związanych z macierzyństwem lub rodzicielstwem, czyli nie ma uprawnień do zasiłku macierzyńskiego oraz w związku z urodzeniem lub przyjęciem dziecka na wychowanie nie otrzymuje uposażenia. Świadczenie nie należy się, jeżeli drugi z rodziców lub opiekunów jest uprawniony do zasiłku macierzyńskiego lub uposażenia w związku z urodzeniem lub przyjęciem dziecka na wychowanie. Okres otrzymywania świadczenia rodzicielskiego odpowiada okresowi pobierania zasiłku macierzyńskiego, do którego ma prawo osoba ubezpieczona.
Skok kasy
Skutkiem wprowadzenia świadczenia rodzicielskiego jest określenie minimalnej kwoty zasiłku macierzyńskiego. Jeżeli bowiem okaże się, że pomniejszony o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych jest on niższy od kwoty świadczenia rodzicielskiego, kwotę zasiłku należy podwyższyć do poziomu świadczenia rodzicielskiego. Zmiany objęły osoby, które:
