ZUS złożył skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem tego wyroku, która okazała się zasadna. Sąd Najwyższy stwierdził, iż wykładnia art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej dokonana przez sąd okręgowy, zgodnie z którą w okresie nieprzerwanej niezdolności do pracy może dojść do otwarcia nowego okresu zasiłkowego, o ile dalsza niezdolność do pracy spowodowana jest inną chorobą niż poprzednia, jest oczywiście błędna. Tym samym wyrok tego sądu, przyznający ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego mimo wyczerpania przez nią całego okresu zasiłkowego określonego w art. 8 tej ustawy, jest niezgodny z prawem.
Komentarz eksperta
Elżbieta Smirnow, radca prawny w Kancelarii Prawa Pracy Wojewódka i Wspólnicy sp.k.
Przepisy art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej nie nasuwają żadnych wątpliwości interpretacyjnych ani w orzecznictwie, ani w doktrynie. Tym samym przedmiotowy wyrok jest w pełni prawidłowy i koryguje błędy interpretacyjne sądu okręgowego.
Warto przypomnieć, iż zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w ustawie zasiłkowej, nie dłużej jednak niż przez 182 dni. Tylko w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej gruźlicą lub występującej w okresie ciąży jest on dłuższy i wynosi do 270 dni. Z kolei art. 9 ustawy zasiłkowej wskazuje, iż do tzw. okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 (ust. 1) oraz okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą samą chorobą, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.
Zatem przedmiotowy przepis mówi o nieprzerwanej niezdolności do pracy, bez rozróżnienia na niezdolność spowodowaną tą samą czy inną chorobą. Wynika zatem z tego, że do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, bez względu na rodzaj choroby. Dopiero wówczas, gdy między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy występują przerwy, w których ubezpieczony był zdolny do pracy, wliczanie poprzedniego okresu tej niezdolności zależy od rodzaju choroby. Nowy okres zasiłkowy otwiera kolejna niezdolność do pracy powstała po minimum jednodniowej przerwie od poprzedniej i spowodowana inną chorobą niż uprzednio.
W przedmiotowym stanie faktycznym ubezpieczona była nieprzerwanie chora od 19 listopada 2015 r. do 14 czerwca 2016 r. Tym samym, mimo iż jej choroba była spowodowana innymi schorzeniami, to z uwagi na brak chociażby jednego dnia przerwy między chorobami nie można było stwierdzić, iż okres zasiłkowy powinien być liczony od nowa. ?
