Od 1 stycznia 2016 r. wypłacane jest świadczenie rodzicielskie. Przysługuje ono osobie, która nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu, a w konsekwencji nie ma prawa do zasiłków w związku z urodzeniem dziecka lub przyjęciem dziecka na wychowanie. Warunkiem przyznania świadczenia rodzicielskiego jest brak prawa do zasiłku macierzyńskiego drugiego rodzica lub opiekuna dziecka.
Świadczenie rodzicielskie wynosi 1000 zł miesięcznie i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Z uwagi na przyznanie prawa do świadczenia rodzicielskiego osobom niepodlegającym ubezpieczeniu chorobowemu, zmieniły się zasady dotyczące ustalania kwoty zasiłku macierzyńskiego dla osób ubezpieczonych.
Ustalanie różnicy
Gdy przysługująca osobie ubezpieczonej miesięczna kwota zasiłku macierzyńskiego pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, kwotę zasiłku macierzyńskiego (pomniejszonego o tę zaliczkę) podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego. A zatem kwota, o jaką podwyższa się zasiłek macierzyński, stanowi różnicę między kwotą świadczenia rodzicielskiego, tj. 1000 zł, a miesięczną kwotą zasiłku macierzyńskiego pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Szczególne sytuacje
Jeśli zasiłek macierzyński przysługuje za część miesiąca, podwyższenie ustala się proporcjonalnie do okresu, za który jest on wypłacany. Gdy natomiast zasiłek macierzyński przysługuje z więcej niż jednego tytułu, np. od dwóch pracodawców, a łączna kwota zasiłku pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy jest niższa od kwoty świadczenia rodzicielskiego, to przysługuje podwyższenie. Kwota podwyższenia zasiłku jest obliczana jako różnica między kwotą świadczenia rodzicielskiego a łączną kwotą zasiłku macierzyńskiego (pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy) ze wszystkich tytułów.
