1 grudnia 2017 r. weszły w życie przepisy ustawy z 29 września 2017 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Sprawdź co się zmieniło w zakresie powstania, ustania oraz przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Zmiany w przyznawaniu renty
Od 1 grudnia 2017 r. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje tylko takiej osobie, która nie ma ustalonego prawa do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych lub nie spełnia warunków do jej uzyskania. Tym samym brak ustalonego prawa do emerytury albo niespełnianie warunków niezbędnych do jej uzyskania jest jednym z warunków nabycia prawa do renty. Pozostałe warunki do przyznania renty pozostają bez zmian. Nowe zasady dotyczą wniosków o rentę z tytułu niezdolności do pracy zgłoszonych od 1 grudnia 2017 r.
Emerytura z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych to emerytura powszechna (przyznana na wniosek lub z urzędu) oraz emerytura przyznana w wieku niższym niż powszechny wiek emerytalny (np. emerytura częściowa, emerytura górnicza, w tym emerytura górnicza bez względu na wiek, emerytura nauczycielska przyznana na podstawie Karty Nauczyciela, czy też emerytura wcześniejsza dla matek opiekujących się dziećmi).
Za emeryturę z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie uważa się emerytury pomostowej oraz nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego.
Co to oznacza
Oznacza to, że ZUS nie przyzna renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która ma już ustalone prawo do emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo spełnia warunki do jej uzyskania. W takim przypadku, w razie złożenia wniosku o rentę, ZUS nie będzie badać pozostałych warunków wymaganych do jej przyznania. Wnioskodawca otrzyma decyzję odmawiającą przyznania renty. Natomiast osoba, która nie pobiera jeszcze emerytury z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ale spełnia do niej warunki, otrzyma informację o możliwości ubiegania się o emeryturę.
