Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Postępowanie administracyjne: Właściwa ocena dowodów to podstawa rozstrzygnięcia sprawy
Realizując zasadę prawdy obiektywnej, urząd musi dokładnie zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy, jednakże strona nie jest zwolniona od obowiązku współdziałania w wyjaśnianiu okoliczności faktycznych.
Kiedy wykładnia przepisów jest korzystna dla strony postępowania administracyjnego?
Organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy – art. 77 § 1 k.p.a. – i dopiero na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenia, czy dana okoliczność została udowodniona – art. 80 k.p.a., zasada swobodnej oceny dowodów. Obowiązek rozpatrzenia całego materiału dowodowego jest ściśle związany z przyjętą zasadą swobodnej oceny dowodów, która, aby nie przerodziła się w samowolę, musi być dokonana zgodnie z normami prawa procesowego oraz z zachowaniem reguł tej oceny. Po pierwsze, opierać się należy na materiale dowodowym zebranym przez organ, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w przepisach prawa. Po drugie, ocena powinna być oparta na wszechstronnej ocenie całokształtu materiału dowodowego. Po trzecie, organ powinien dokonać oceny znaczenia i wartości dowodów dla toczącej się sprawy, z zastrzeżeniem ograniczeń dotyczących dokumentów urzędowych, które mają na podstawie art. 76 § 1 k.p.a. szczególną moc dowodową. Po czwarte, rozumowanie, w wyniku którego organ ustala istnienie okoliczności faktycznych, powinno być zgodne z zasadami logiki. Z kolei jako dowód należy dopuścić wszystko, co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem; w szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny – art. 75 § 1 k.p.a. (wyrok NSA z 13 marca 2019 r., sygn. akt II OSK 1095/17).
Pozostało 88% artykułu
