Doręczenie pisma małoletniemu jest nieskuteczne

W przypadku nieobecności adresata pisma można doręczyć je jego domownikowi. Taka osoba nie musi na stałe mieszkać u adresata, ale powinna być dorosła, czyli mieć ukończone 18 lat lub przed ukończeniem tego wieku zawrzeć małżeństwo.

Aktualizacja: 30.08.2015 16:44 Publikacja: 30.08.2015 13:27

Doręczenie pisma małoletniemu jest nieskuteczne

Foto: www.sxc.hu

Decyzja w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej zmianą planu zagospodarowania przestrzennego została doręczona 17-letniej siostrzenicy strony. Dziewczyna jest w ciąży i tylko okresowo mieszka u ciotki. Po odebraniu decyzji nie przekazała jej stronie. Czy takie doręczenie wywołało skutki prawne?

Nie. W art. 43 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) przewidziano, że w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli te osoby podjęły się oddania pisma adresatowi. W myśl art. 46 § 1 k.p.a. odbierający pismo potwierdza doręczenie mu pisma swoim podpisem ze wskazaniem daty doręczenia.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z 13 listopada 1996 r. (sygn. III RN 27/96, OSNP 1997/11/187) stwierdził, że status domowników adresata pisma mają zamieszkujący z nim w jednym mieszkaniu lub domu jego dorośli krewni i powinowaci, niezależnie od tego, czy równocześnie prowadzą z nim wspólne gospodarstwo domowe. Natomiast osoby obce adresatowi nie są jego domownikami, nawet gdy mieszkają w tym samym mieszkaniu (np. jako lokatorzy lub sublokatorzy), chyba że zostały przez adresata włączone do wspólnoty domowej i prowadzą z nim (jego rodziną) wspólne gospodarstwo.

W postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 28 lutego 1996 r. (sygn. SA/Kr 2074/95) przyjęto, że ustawodawca nie nadał pojęciu „domownik" żadnego szczególnego znaczenia, w związku z czym, zgodnie z wykładnią językową, należy przypisać mu takie znaczenie, jakie ma w języku potocznym. Natomiast w wyroku NSA z 15 lipca 2014 r. (sygn. I GSK 58/13) stwierdzono, że wystarczające dla uznania określonej osoby za domownika jest to, aby osoba odbierająca pismo zamieszkiwała z adresatem, prowadząc z nim wspólne gospodarstwo domowe lub też, aby będąc krewnym lub powinowatym, przebywała w mieszkaniu adresata za jego zgodą okresowo, przy czym bez znaczenia jest, jakiego okresu to dotyczy oraz czy osoba ta prowadzi z adresatem wspólne gospodarstwo domowe.

W orzecznictwie podkreśla się także, że pojęcie „dorosły" w rozumieniu art. 43 k.p.a. jest tożsame z pojęciem „pełnoletni" użytym w art. 10 kodeksu cywilnego (por. np. postanowienie NSA w Poznaniu z 3 grudnia 1993 r., sygn. SA/Po 1931/93, ONSA 1995/2/53). Zgodnie z tym przepisem pełnoletnim jest ten, kto ukończył 18 lat. Małoletni uzyskuje także pełnoletność przez zawarcie małżeństwa i nie traci jej w razie jego unieważnienia. W art. 10 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przewidziano, że z ważnych powodów sąd opiekuńczy może zezwolić na zawarcie małżeństwa kobiecie, która ukończyła 16 lat, a z okoliczności wynika, że zawarcie małżeństwa będzie zgodne z dobrem założonej rodziny. Natomiast ciąża 17-latki, która nie zawarła związku małżeńskiego, nie powoduje, że stała się ona osobą pełnoletnią.

W orzecznictwie podkreśla się, że doręczenia pisma stronie może podjąć się tylko osoba pełnoletnia, czyli taka, która nabyła pełnię praw publicznych, a tym samym ponosi całkowitą odpowiedzialność za swoje czyny. W razie odebrania korespondencji przez osobę niepełnoletnią strona może w celu obrony własnych interesów skutecznie podnieść zarzut wadliwego doręczenia korespondencji (postanowienie NSA z 15 listopada 2013 r., sygn. I OZ 1082/13). W wyroku NSA w Poznaniu z 9 lipca 1998 r. (sygn. I SA/PO 2081/97) zwrócono jednak uwagę, że w sytuacji, gdy doręczenie decyzji małoletniemu domownikowi nie miało dla strony ujemnych następstw, gdyż strona złożyła odwołanie w ustawowym terminie, nie ma podstaw do twierdzenia, że taka decyzja nie wywołała skutków prawnych.

podstawa prawna: art. 43 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 267 ze zm.)

podstawa prawna: art. 10 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 121 ze zm.)

podstawa prawna: art. 10 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 583)

 

Decyzja w sprawie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanej zmianą planu zagospodarowania przestrzennego została doręczona 17-letniej siostrzenicy strony. Dziewczyna jest w ciąży i tylko okresowo mieszka u ciotki. Po odebraniu decyzji nie przekazała jej stronie. Czy takie doręczenie wywołało skutki prawne?

Nie. W art. 43 kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.) przewidziano, że w przypadku nieobecności adresata pismo doręcza się, za pokwitowaniem, dorosłemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, jeżeli te osoby podjęły się oddania pisma adresatowi. W myśl art. 46 § 1 k.p.a. odbierający pismo potwierdza doręczenie mu pisma swoim podpisem ze wskazaniem daty doręczenia.

Pozostało 83% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe