W czasie epidemii wiele firm ubiegało się o ulgi w spłacie zobowiązań na rzecz jednostek samorządu terytorialnego. Skarbówka wyjaśniła, w jaki sposób należy rozliczyć umorzenie części lub całości czynszów wynikających z umów najmu i dzierżawy. Rozstrzygnięcie jest niekorzystne dla przedsiębiorców. Według skarbówki umorzenie nie jest rabatem, więc podstawa opodatkowania VAT pozostaje bez zmian.
Sprawa dotyczyła gminy, do której wpłynęły wnioski przedsiębiorców o odstąpienie od dochodzenia należności, jak i nienaliczanie czynszów za dzierżawę, najem albo użytkowanie do czasu odwołania pandemii. Gmina zgodziła się na umorzenie od 30 do 100 proc. opłat. Zaznaczyła jednak, że przedsiębiorca ma obowiązek zapłaty podatku VAT obliczonego od całej kwoty czynszu netto.
Czytaj także:
Koronawirus: umorzenie czynszu a VAT
Gmina zapytała, czy umorzenie należy traktować jako rabat (opust) obniżający podstawę opodatkowania i tym samym podatek należny. Według gminy przepisy tzw. tarczy antykryzysowej dotyczące ulg dla przedsiębiorców (w tym również ulg w zakresie czynszów) nie rozstrzygają, w jaki sposób należy je traktować dla celów podatku VAT. Gmina zajęła stanowisko, że umorzenie nie jest rabatem (opustem) w rozumieniu art. 29a ust. 10 pkt 1) ustawy o VAT. Przepis ten nie wspomina o umorzeniu zaległości jako przesłance warunkującej obniżenie podstawy opodatkowania. To oznacza, że wnioskodawca, umarzając czynsz w kwocie netto wynoszącej 100 proc., 50 proc. albo 30 proc., nie może jednocześnie dokonać umorzenia odpowiedniej części podatku VAT. Podatek VAT wynikający z wystawionej na rzecz przedsiębiorcy faktury powinien więc być wykazywany w deklaracji VAT gminy, pobierany i odprowadzany do urzędu skarbowego w całości.
