Gdy przedsiębiorca zamierza kupić towary w Polsce w celu wywiezienia ich na terytorium innego kraju Unii Europejskiej i świadczenia usług związanych z tymi towarami, pojawia się zagadnienie prawidłowego opodatkowania takiej transakcji podatkiem od towarów i usług.
Przykład
Spółka A, która jest polskim podatnikiem, nabywa towary od innego polskiego podatnika – spółki B. Spółka A zamierza wywieźć do Francji nabyte towary i tam rozpocząć świadczenie związanych z nimi usług opodatkowanych. W tym celu rejestruje się we Francji dla celów VAT i uzyskuje status podatnika dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.
Jeżeli spółka A nabędzie towary bezpośrednio celem wywozu i poda spółce B swój francuski numer VAT UE, to spółka B powinna rozliczyć transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i wystawić fakturę ze stawką zero proc.
Jeżeli natomiast spółka A nie zakupi towarów bezpośrednio w celu ich wywozu (dopiero później podejmie decyzję o wywozie) i poda spółce B swój polski NIP, to wówczas spółka B powinna wystawić fakturę ze stawką krajową. Następnie spółka A będzie zobowiązana do rozliczenia transakcji jako przemieszczenia własnych towarów do innego państwa członkowskiego.
Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w art. 13 ust. 3 uznają przemieszczenie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeżeli te towary zostały przez niego nabyte na terytorium kraju oraz jeżeli miały służyć jego działalności gospodarczej.