Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 9 listopada 2017 r. (C-499/16) w sprawie AZ przeciwko Ministrowi Finansów.
Stan faktyczny
Wyrok TSUE dotyczy polskiej spółki produkującej wyroby ciastkarskie, w szczególności takie wyroby, których data minimalnej trwałości przekracza 45 dni.
Spółka zwróciła się do ministra finansów o wydanie interpretacji indywidualnej w celu potwierdzenia, czy może stosować obniżoną stawkę VAT wynoszącą 8 proc. do dostaw wyrobów ciastkarskich, które mimo że wchodzą w zakres pozycji CN odpowiadającej klasyfikacji „wyroby ciastkarskie i ciastka, świeże", to mają datę minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia przekraczające 45 dni. We wniosku o interpretację spółka podniosła, że pozycja 32 załącznika nr 3 do ustawy o VAT niezgodnie z prawem UE wprowadza kryterium stosowania obniżonej stawki VAT, które nie wynika ani z dyrektywy VAT, ani z klasyfikacji CN. Pozycja CN 1905 90 60 nie zawiera bowiem rozróżnienia w zależności od świeżości produktów, daty ich minimalnej trwałości lub terminu przydatności do spożycia.
Minister finansów zanegował stanowisko spółki i wskazał, że polski ustawodawca mógł przyjąć jako kryterium stosowania obniżonej stawki VAT świeżość produktów, datę ich minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia.
Na dalszym etapie postępowania spółka wniosła skargę do WSA. Sąd ją jednak oddalił, podkreślając, że dodatki w postaci konserwantów przedłużających okres trwałości wyrobów ciastkarskich mają wpływ na decyzję przeciętnego konsumenta. Zdaniem WSA, zarówno prawodawca unijny, jak i ustawodawca krajowy uznali, że termin przydatności do spożycia jest elementem istotnym dla ochrony konsumenta i tym samym produkty o różnych terminach przydatności do spożycia mogą zostać ważnie uznane za niepodobne i opodatkowane różnymi stawkami VAT. W konsekwencji WSA stwierdził, że dyrektywa VAT nie sprzeciwia się stosowaniu takiego kryterium, ponieważ nie została naruszona zasada neutralności podatkowej.
