Czy usługi elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych (czyli usługi typu swift), z których korzystają m.in. banki, są zwolnione z podatku od towarów i usług? – pyta czytelniczka.
Na ten temat wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z 28 lipca 2011 r. w sprawie C-350/10.
Sprawa dotyczyła banku Nordea (podmiot fiński), który nabywał od Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication – SWIFT SC usługę elektronicznego przesyłania wiadomości na rzecz instytucji finansowych (dalej: usługi swift). Usługa taka umożliwia bankom, instytucjom finansowym i podobnym podmiotom (z tego samego państwa lub z różnych państw) przesyłanie między sobą komunikatów finansowych (dotyczących rozliczeń międzybankowych i transakcji na papierach wartościowych) w ujednoliconym standardzie przy pomocy oprogramowania opracowanego przez SWIFT SC. Warunkiem korzystania z tej usługi jest stosowanie zatwierdzonego przez SWIFT SC sprzętu komputerowego. W związku z nabyciem ww. usługi Nordea złożyła wniosek o zwrot VAT zapłaconego od usług swift w grudniu 2001 r., jednak otrzymała odmowną decyzję od Konserniverokeskus (urząd ds. opodatkowania dużych podatników).
Sprawa trafiła ostatecznie do Helsingin hallinto-oikeus (sądu administracyjnego w Helsinkach), który postanowił zawiesić postępowanie i zwrócić się do TSUE z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym możliwości zastosowania zwolnienia z VAT usługi swift na podstawie art. 13 część B lit. d pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy >patrz ramka.
Na podstawie nowej dyrektywy
Obecnie, zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. d dyrektywy 112, państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności. Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. f, zwolnieniem objęte są transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednak z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje i inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 dyrektywy 112.