W związku z tym spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, w którym momencie powinna rozpoznać obowiązek podatkowy w VAT z tytułu nabycia towarów i świadczeń pomocniczych realizowanych w ramach umowy zawartej na dostawę urządzeń.
Zdaniem spółki wszystkie etapy realizacji dostawy stanowią ekonomiczną, nierozłączną całość, dlatego należy potraktować je jako dostawę złożoną. Spółka wskazała, że w ustawie o VAT brak jest wyraźnych regulacji w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczeń pomocniczych (etap I i III względem świadczenia głównego – etapu II) w ramach dostawy złożonej. Spółka uznała, że na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy o VAT należy wystawić faktury i rozpoznać obowiązek podatkowy na każdym z etapów z osobna.
Organ podatkowy częściowo podzielił to stanowisko w zakresie uznania przedmiotowej transakcji za dostawę złożoną. Powołując się na cel i istotę przepisów o dostawie złożonej, organ wyciągnął jednak inne wnioski: skoro mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym, to obowiązek podatkowy w odniesieniu do świadczeń pomocniczych powstaje w tym samym momencie, co w odniesieniu do świadczenia głównego.
Wrocławski sąd zasadniczo podzielił argumentację zaprezentowaną przez organ podatkowy. W ocenie sądu była ona zgodna z przepisami ustawy o VAT. Sąd miał wprawdzie pewne wątpliwości, czy rzeczywiście miała miejsce dostawa złożona. Nie była to jednak kwestia sporna, a więc sąd nie mógł ocenić tego w odmienny sposób.
—Dominik Godula, współpracownik zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte
Komentarz eksperta
Katarzyna Wieczorek-Puławska, doradca podatkowy, starsza konsultantka w szczecińskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe Tokarski i Wspólnicy sp.k. (dawniej Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o.)
