Spółka skierowała do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej pytanie, czy w przedstawionych okolicznościach należy uznać, że świadczy ona na rzecz kontrahenta usługę kompleksową, dla której zastosowanie znajduje mechanizm odwrotnego obciążenia.
Zdaniem spółki, przedmiot całego świadczenia stanowi usługę kompleksową, której dominującym świadczeniem jest montaż stolarki. W konsekwencji, jest ono usługą budowlaną, do której znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Spółka uzasadniała swoje stanowisko powołując się w głównej mierze na orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Argumentowała m.in., że celem gospodarczym zamawiającego jest w istocie montaż stolarki.
Organ uznał stanowisko i argumentację podatnika za prawidłowe. Wskazał, że kontrahent spółki, nabywający od niej świadczenie polegające na dostawie wraz z montażem wewnętrznej i zewnętrznej stolarki aluminiowej, całość świadczenia powinien rozpoznać na zasadzie tzw. odwrotnego obciążenia.
Komentarz eksperta
Mikołaj Niezbecki, konsultant w dziale prawnopodatkowym PwC
Komentowana interpretacja dotyka dwóch kluczowych kwestii związanych z opodatkowaniem świadczeń w branży budowlanej przez podwykonawcę. W analogicznych sytuacjach konieczne jest zwykle ustalenie, czy dane świadczenie jest świadczeniem kompleksowym, a jeśli tak, to czy stanowi ono kompleksową usługę budowlaną rozliczaną na zasadzie odwrotnego obciążenia.
Na wstępie warto zaznaczyć, że zgodnie ze stanowiskiem TSUE przedstawionym m.in. w kluczowych dla tematyki sprawach Aktiebolaget (C-111/05), Card Protection Plan (C-349/96) oraz Levob (C-41/04), co do zasady każda z czynności dokonywanych pomiędzy podatnikami powinna być uznawana za odrębną i niezależną z perspektywy VAT. Jednocześnie, świadczenie kompleksowe będące wyjątkiem od tej zasady, występuje wtedy, gdy co najmniej dwie czynności są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Należy ponadto zaznaczyć, że zgodnie z orzecznictwem TSUE, mimo że cena poszczególnych elementów świadczenia złożonego nie może być jedynym kryterium pozwalającym ustalić, który z elementów świadczenia kompleksowego determinuje jego charakter, to jednak jest to kryterium, które może dostarczyć pomocnych wskazówek w tym zakresie i powinno być uwzględnione w procesie analizy.