Odliczenie VAT: sprzedaż bonu jest odsprzedażą usług nabytych od ich wykonawcy

Jeżeli spółka sprzeda voucher prezentowy na wykonanie określonych usług, to ma prawo odliczyć VAT z faktury, którą wystawił podmiot wykonujący je (partner), a także od innych wydatków związanych ze zbyciem takiego talonu.

Publikacja: 17.10.2016 02:00

Odliczenie VAT: sprzedaż bonu jest odsprzedażą usług nabytych od ich wykonawcy

Foto: 123RF

Tak uznała Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 29 lipca 2016 r. (IBPP3/4512-251/16/UH).

Spółka prowadzi odpłatną sprzedaż voucherów prezentowych na rzecz osób prywatnych i firm (klienci). Vouchery są dokumentami na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniającymi do bezgotówkowego zakupu usług. Usługi te są wykonywane przez partnerów spółki (spółka nie wykonuje żadnych usług zawartych na voucherach samodzielnie). Voucher może być wykorzystany w terminie 365 dni od zakupu. Klient kupuje voucher na stronie internetowej spółki, płaci za niego, a po zaksięgowaniu wpłaty papierowy voucher jest wysyłany do klienta pocztą lub kurierem. Partner powiadamia spółkę o wykorzystaniu vouchera przez klienta i wystawia spółce fakturę VAT dokumentującą usługę zrealizowaną przez tego partnera (np. za lot paralotnią, skok ze spadochronem itp.). Jednocześnie, spółka wystawia posiadaczowi zrealizowanego vouchera fakturę NP (niepodlegająca VAT) w celu udokumentowania sprzedaży vouchera. Spółka ponosi również inne wydatki związane ze sprzedażą voucherów (np. koszt reklamy w internecie, koszt wykonania vouchera przez firmę zewnętrzną).

Zdaniem spółki, jeżeli sprzeda papierowy voucher wysyłany odpłatnie kurierem, to ma prawo odliczyć VAT z faktury, którą wystawił wykonawca usługi (partner), a także od innych wydatków koniecznych do tego, aby voucher został sprzedany (np. reklama w internecie). Izba skarbowa potwierdziła prawo spółki do odliczenia VAT ujętego na fakturach dokumentujących zakup przez spółkę ww. usług. Stwierdziła jednak, że stanowisko spółki (przedstawione we wniosku o interpretację) ocenione całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż organ nie podzielił zdania wnioskodawcy w pełnym zakresie we wszystkich podanych przez spółkę kwestiach. Mianowicie, zdaniem organu, spółka nie sprzedaje klientom voucherów, lecz sprzedaje im usługi, które wcześniej nabywa od partnerów (tj. odsprzedaje te usługi). Klienci płacą za usługę, a nie za papierowy voucher. Prawo do odliczenia podatku naliczonego należy więc wiązać z czynnością opodatkowaną VAT, jaką jest sprzedaż usług, którą spółka jest zobowiązana właściwie udokumentować (tj. fakturą VAT z wykazanym podatkiem należnym).

Komentarz eksperta

Ewelina Dumania, doradca podatkowy, menedżer w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Kwestia opodatkowania VAT sprzedaży voucherów była przedmiotem wielu interpretacji podatkowych. W praktyce vouchery/bony najczęściej były traktowane jako znaki legitymacyjne, których sprzedaż nie podlega VAT (w szczególności jeżeli były to bony uprawniające do nabycia różnych towarów bądź usług, a nie jednej konkretnie sprecyzowanej usługi/towaru).

Z uwagi na istniejące w tym zakresie rozbieżności pomiędzy poszczególnymi krajami członkowskimi UE, 27 czerwca 2016 r. została wydana Dyrektywa Rady (UE) 1065/2016, zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi. Wprowadza ona podział na bony jednego przeznaczenia (SPV) oraz bony różnego przeznaczenia (MPV). SPV zostały zdefiniowane jako bony, w przypadku których miejsce świadczenia oraz VAT należny na towarach lub usługach finansowanych bonem są znane już w chwili emisji. MPV to bony, którymi można zapłacić za różne (różnie opodatkowane) towary lub usługi. W przypadku SPV opodatkowanie VAT pojawia się już na etapie sprzedaży (emisji) bonu, natomiast w przypadku MPV dopiero w momencie realizacji bonu (tj. gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy). Ewentualny wcześniejszy transfer (sprzedaż) MPV nie powinien podlegać VAT. Państwa członkowskie zostały zobowiązane do implementacji przepisów Dyrektywy do 31 grudnia 2018 r., ale już dzisiaj można z niej czerpać praktyczne wytyczne dotyczące opodatkowania bonów.

Odnosząc postanowienia Dyrektywy do analizowanej interpretacji, należy wskazać, że stan faktyczny wniosku nie zawierał wielu istotnych informacji, które pozwoliłyby ocenić, czy wydawane vouchery stanowią SPV czy MPV (czy dany voucher może zostać wykorzystany do zapłaty tylko za daną konkretną usługę, czy może zostać wymieniony na inny voucher itp.). W świetle Dyrektywy, takie rozróżnienie jest kluczowe nie tylko dla rozstrzygnięcia, w którym momencie następuje opodatkowanie VAT vouchera, ale również kto jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia tego podatku. Mimo to, organ stwierdził, że spółka, wydając vouchery, nie sprzedaje vouchera, ale usługi i jest zobowiązana do naliczenia VAT i odpowiedniego udokumentowania tej sprzedaży. Tymczasem, w przypadku uznania, że mamy do czynienia z MPV opodatkowanie VAT powinno nastąpić dopiero na etapie realizacji vouchera (potwierdzają to również interpretacje wydawane przez polskie organy, np. interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 12 maja 2015 r., IPPP1/4512-375/15-2/AW).

Ponadto, w komentowanej interpretacji organ stwierdził, że zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, a tym samym spółka powinna być traktowana jak podmiot, który nabył, a następnie sprzedał usługi, do których otrzymania uprawnia voucher. Warto w tym kontekście wskazać na wytyczne zawarte w rozporządzeniu wykonawczym Rady UE nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., które wprawdzie odnoszą się do usług telekomunikacyjnych, elektronicznych i nadawczych, ale można je odnieść również do innych usług. Uwzględniając te wytyczne, dla stwierdzenia, czy spółka bierze udział w świadczeniu usług (i, w konsekwencji, czy powinna rozliczyć VAT), należałoby wziąć pod uwagę w szczególności ustalenia umowne i faktyczne pomiędzy spółką a partnerami (kto jest odpowiedzialny za wykonanie usługi na rzecz posiadacza vouchera, do kogo ma on kierować ewentualne reklamacje itp.). W komentowanej sprawie organ nie analizował żadnej z tych okoliczności, stąd uzasadnienie stanowiska organu przedstawione w interpretacji wydaje się niewystarczające również w tym zakresie.

Tak uznała Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 29 lipca 2016 r. (IBPP3/4512-251/16/UH).

Spółka prowadzi odpłatną sprzedaż voucherów prezentowych na rzecz osób prywatnych i firm (klienci). Vouchery są dokumentami na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniającymi do bezgotówkowego zakupu usług. Usługi te są wykonywane przez partnerów spółki (spółka nie wykonuje żadnych usług zawartych na voucherach samodzielnie). Voucher może być wykorzystany w terminie 365 dni od zakupu. Klient kupuje voucher na stronie internetowej spółki, płaci za niego, a po zaksięgowaniu wpłaty papierowy voucher jest wysyłany do klienta pocztą lub kurierem. Partner powiadamia spółkę o wykorzystaniu vouchera przez klienta i wystawia spółce fakturę VAT dokumentującą usługę zrealizowaną przez tego partnera (np. za lot paralotnią, skok ze spadochronem itp.). Jednocześnie, spółka wystawia posiadaczowi zrealizowanego vouchera fakturę NP (niepodlegająca VAT) w celu udokumentowania sprzedaży vouchera. Spółka ponosi również inne wydatki związane ze sprzedażą voucherów (np. koszt reklamy w internecie, koszt wykonania vouchera przez firmę zewnętrzną).

Pozostało 81% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Rośnie lawina skarg kasacyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego