Wydana 12 października interpretacja ogólna ministra finansów potwierdza tezę Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z wyroku w sprawie SAWP (sygn. C-37/16) wydanego w styczniu 2017 r. Sędziowie uznali wówczas, że opłaty reprograficzne nie są wynagrodzeniem za świadczenie usług i w związku z tym nie podlegają VAT.
Chodzi o opłaty uiszczane przez importerów i producentów sprzętu pozwalającego na kopiowanie dźwięków i obrazów oraz czystych nośników. Odbiorcami opłat są organizacje zarządzania prawami autorskimi. Sędziowie TSUE uznali, że istotą tych opłat jest „finansowanie godziwej rekompensaty" na rzecz twórców, których utwory mogą być kopiowane na urządzeniach i nośnikach dostarczanych na rynek przez uiszczających te opłaty.
Podobne rozumowanie przyjęło siedmiu sędziów NSA w uchwale z 26 czerwca 2017 r. (sygn. IFSK 1718/13). Sąd uznał, że „producenci i importerzy przez samą sprzedaż urządzeń i czystych nośników nie korzystają z praw autorskich (pokrewnych), a zatem nie jest to świadczenie, z tytułu którego uiszczają opłatę".
Minister wskazał w interpretacji, że jeśli w przeszłości organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi wystawiła fakturę od tych opłat z kwotą VAT, to może teraz wystawić fakturę korygującą oraz rozliczyć tę korektę na bieżąco. W przypadku, gdy taka organizacja nie wystawiła faktury i przyjęła na siebie ciężar podatku, może teraz skorygować deklarację podatkową, w której ujęto pierwotne rozliczenie.
numer interpretacji: PT3.8101.2.2018
