Gmina tłumaczyła, że tryb i zasady korzystania z pomieszczeń sali określa regulamin. Od 2018 r. został on doprecyzowany, w zakresie odpłatnego i nieodpłatnego korzystania. Jednak gmina nie jest w stanie bezpośrednio przyporządkować wydatków do poszczególnych rodzajów działalności, tj. do opodatkowanej i niepodlegającej VAT. Może natomiast oszacować, w jakim zakresie sala będzie wykorzystywana do działalności komercyjnej (odpłatnej) i statutowej. Pozwoli na to regulamin i sporządzony na jego podstawie harmonogram, z których będzie szczegółowo wynikać, w jakich godzinach jaka część sali może być wykorzystywana do celów komercyjnych.
Gmina uznała, że sposób określenia proporcji wskazany w rozporządzeniu ministra finansów z 17 grudnia 2015 r. nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez nią działalności związanej z salą. Bardziej reprezentatywny będzie pre-współczynnik powierzchniowo-czasowy. Gmina była przekonana, że przysługuje jej częściowe odliczenie VAT od wydatków inwestycyjnych.
Fiskus potwierdził, że odpłatne udostępnienie pomieszczeń sali (tj. udostępnianie komercyjne) to opodatkowane świadczenie usług. Zgodził się też na prawo do odliczenia części VAT od zakupów związanych z budową sali.
Urzędnicy mieli jednak inne zdanie na temat sposobu obliczenia podatku podlegającego odliczeniu. Uznali, że przyjęty przez gminę powierzchniowo- czasowy klucz komercyjnego wykorzystania obiektu nie jest reprezentatywny. Nie jest on metodą gwarantującą, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. To, że jakaś część obiektu może być wykorzystana w określonych godzinach na cele komercyjne, nie oznacza faktycznego wykorzystania jej na takie cele.
Gmina zaskarżyła interpretację i wygrała. Po analizie przepisów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zauważył, że w przepisach obowiązujących od 1 stycznia 2016 r. nie ma obligatoryjnego sposobu obliczania pre-wskaźnika, również dla podmiotów wymienionych w rozporządzeniu.
Zatem podatnicy mają prawo zastosować inny sposób określenia proporcji, jeśli wykażą, że ten inny sposób jest bardziej reprezentatywny do całej działalności gospodarczej, a zaproponowana metoda będzie najbardziej odpowiadała specyfice prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem WSA gmina prawidłowo wykazała, że przysługuje jej prawo do częściowego odliczenia VAT stosując pre-proporcję rzeczywistą. W sposób jasny wykazała też, że sposób określenia proporcji odpowiada specyfice wykonywanej działalności. Sąd podkreślił, że skarżąca logicznie uzasadniła przedstawioną metodę pre-proporcji rzeczywistej.