VAT od kart sportowych dla pracowników

Karty pozwalają pracownikom korzystać nie tylko z siłowni i basenów, ale także z innych obiektów rekreacyjnych (takich jak boiska, korty tenisowe, kluby fitness, szkoły tańca), co jest idealnym rozwiązaniem dla osób lubiących aktywnie spędzać czas.

Czytaj także:

PIT a karty na siłownię dla pracowników

Nieodpłatne przekazanie

Częstym rozwiązaniem stosowanym przez pracodawców jest pełne finansowanie świadczeń pozapłacowych ze środków obrotowych firmy. W takim przypadku pracodawca ponosi wyłączne koszty zapewnienia pracownikom, np. kart uprawniających do skorzystania z urządzeń i zajęć sportowych w których oni już nie partycypują. Wskazać, należy, że nieodpłatne przekazanie kart pracownikom stanowić będzie czynność opodatkowaną tak samo, jak odpłatne świadczenie usług. Zgodnie bowiem z treścią art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług, rozumie się, m.in., nieodpłatne na cele osobiste pracowników – w tym byłych – podatnika (por. interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 października 2016 r.; IPPP1.4512.735. 2016.1.MK). Zatem z punktu widzenia przepisów ustawy o VAT, pracodawca będzie zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT od każdego nieodpłatnego przekazania karty pracownikowi, o ile ich zakup sfinansowano ze środków obrotowych.

W tym przypadku podstawą opodatkowania, jak wskazuje art. 29a ust. 5 ustawy o VAT, będzie koszt nabycia tych usług przez podatnika, a właściwa stawka VAT – to preferencyjna 8 proc. Usługi te mieszczą się bowiem w katalogu czynności wymienionych w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT (tj. pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu). Natomiast za rekreację należy uznać różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu, w szczególności zajęcia fitness czy basen.

Jednocześnie, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli zatem pracodawca kupuje karty sportowe w celu nieodpłatnego przekazania ich pracownikom, co podlega opodatkowaniu VAT, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, wówczas zakup ten służy bezpośrednio realizacji czynności opodatkowanej. Pracodawcy przysługuje więc prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących zakup tych kart.

Przykład 1.

Spółka nabyła karty X ze środków obrotowych firmy, a następnie nieodpłatnie przekazała je na rzecz pracowników. W takiej sytuacji pracodawca ma obowiązek opodatkować podatkiem VAT darmowe przekazanie benefitów pracownikom. Podstawą opodatkowania będzie kwota zakupu karnetów. Jednocześnie może w całości odliczyć podatek VAT od zakupu tych kart.

Inaczej będzie jednak w sytuacji, gdy pracownik zwraca pracodawcy część kosztów zakupu kart/karnetów. Również w tej sytuacji pracodawca ma obowiązek opodatkowania takiej dostawy podatkiem VAT. Przy czym, jeżeli za podstawę opodatkowania będzie uznana wyłącznie kwota stanowiąca równowartość zwrotu kosztów zakupu karty, dokonanego przez pracownika, to organy podatkowe mogą kwestionować rynkowość takiego rozliczenia na podstawie art. 32 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, organ podatkowy może, bowiem,, określić podstawę opodatkowania, zgodnie z wartością rynkową towaru stanowiącego przedmiot dostawy lub świadczonej usługi, jeżeli okaże się, że relacja pracownik-pracodawca miała wpływ na ustalenie wysokości wynagrodzenia (por. wyrok WSA w Łodzi z 12 października 2017 r.; I SA/Łd 643/17).

W takim przypadku pracodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT od zakupu w całości, gdyż zakup karnetów sportowych przeznaczony jest do dalszej odsprzedaży pracownikom, a zatem istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem a wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Przykład 2.

Spółka nabyła karty firmy Y ze środków obrotowych firmy i przekazała je pracownikowi. Jednakże jest on zobowiązany do zwrócenia spółce 50 proc. ceny karnetu. Podstawę opodatkowania podatkiem VAT usługi przekazania kart pracownikom stanowi tylko kwota faktycznie otrzymana od pracownika. Natomiast VAT naliczony od zakupionych kart spółka może odliczyć w całości.

Ostatnią możliwością jest finansowanie świadczeń pozapłacowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Obowiązek jego utworzenia dotyczy jednak wyłącznie pracodawców zatrudniających co najmniej 50 pracowników. Pozostali pracodawcy mogą utworzyć ZFŚS na zasadzie dobrowolności. W tym przypadku, zarówno w sytuacji całkowitego, jak i częściowego finansowania kart z ZFŚS, po stronie pracodawcy nie powstanie obowiązek wykazania podatku VAT należnego. Z drugiej strony, pracodawca nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego.

Koszty podatkowe pracodawcy

Zgodnie z art. 15. ust. 1 ustawy o CIT (oraz odpowiednio art. 22 ust. 1 ustawy o PIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła.

Prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem. Wydatki poniesione przez pracodawcę na finansowanie kart uprawniających do skorzystania z urządzeń i zajęć sportowych wpływają na poprawę kondycji psychicznej i fizycznej pracowników, a w konsekwencji na jakość wykonywanej przez nich pracy, co w efekcie może przełożyć się na wysokość osiąganych przez pracodawcę przychodów. W rezultacie wydatki na zakup karnetów sportowych dla pracowników, sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, spełniają przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Poza samą zasadnością poniesionego kosztu istotne jest jego prawidłowe udokumentowanie. Podstawowym dokumentem potwierdzającym poniesienie wydatków na motywację pracowników jest w tym przypadku faktura.

Należy jednak zaznaczyć, iż kosztami podatkowymi nie będą wydatki poniesione na zakup kart, które zostały pokryte ze środków zgromadzonych na ZFŚS. Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PIT), za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Za działalność socjalną w tym rozumieniu uznaje się także usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku czy działalności sportowo–rekreacyjnej.

Kwota wolna dla pracownika

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, świadczenia o charakterze pozapłacowym, które otrzymują pracownicy od pracodawcy, stanowią przychód ze stosunku pracy. Zwolnione z podatku dochodowego będą wyłącznie karty sportowo- rekreacyjne finansowane z ZFŚS, ale tylko do wskazanego limitu i pod warunkiem zachowania kryterium socjalnego. Jak wskazuje art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymana przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczeń rzeczowych oraz pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł.

Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Obecnie funkcjonuje jednak wykładnia, w ramach której karnet sportowy nie jest utożsamiany z bonem czy talonem. Nie uprawnia bowiem posiadacza do jego wymiany na usługę lub towar, lecz umożliwia mu skorzystanie z oznaczonego świadczenia (por. interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lipca 2018 r.; 0114-KDIP3-2.4011. 333.2018.1.MZ).

Z przywileju zwolnienia spod opodatkowania nie skorzystają karty dofinansowane ze środków obrotowych firmy. W takim przypadku, bez względu na wartość uzyskanego dofinansowania, przychód otrzymany przez pracownika z tego tytułu będzie podlegać opodatkowaniu. Wówczas pracodawca dolicza go do pozostałych składników wynagrodzenia za pracę i pobiera z tego tytułu zaliczkę na podatek dochodowy.

Częściowe finansowanie karnetów sportowych przez pracodawcę należy uznać za przychód ze świadczeń częściowo odpłatnych. W takiej sytuacji przychód należy ustalić w wysokości różnicy pomiędzy ceną nabycia kart sportowo-rekreacyjnych a kwotą ponoszoną przez pracownika (zgodnie z art. 11 ust. 2a w zw. z ust. 2b ustawy o PIT). Przychód ten powinien być ustalany na podstawie ceny brutto zakupionego karnetu.

Przykład 3.

Spółka nabyła dla swojego pracownika karnet sportowy. Zakup został sfinansowany ze środków obrotowych i udokumentowany fakturą na 123 zł brutto. 30 proc. wartości zostało sfinansowane przez pracodawcę, natomiast w pozostałej części koszt zakupu pokrywał pracownik. Kwotę dofinansowania przypadającego na pracownika w wysokości 36,90 zł (123 zł x 30 proc.) spółka doliczyła do pozostałych przychodów tej osoby ze stosunku pracy, osiągniętych w danym miesiącu. Pozostała część karnetu w wysokości 86,10 zł (123 zł x 70 proc.) została potrącona z jego wynagrodzenia. Gdyby karnet w całości był finansowany ze środków obrotowych pracodawcy, wówczas przychodem pracownika dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych byłaby kwota odpowiadająca pełnej wartości świadczenia, tj. 123 zł.

Składki

Co do zasady, przekazanie pracownikowi kart sportowych (w całości sfinansowanych przez pracodawcę) stanowi dla niego przychód uzyskany ze stosunku pracy. Jednocześnie, wartość karty stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Należy jednak pamiętać, iż z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wyłączone zostały świadczenia finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach ZFŚS. Co istotne, wyłączenie to przysługuje bez ograniczenia kwotowego (jakie ma miejsce przy podatku PIT) i ma także zastosowanie do składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Jeśli pracownicy płacą za karty tylko w części, a pozostałą część finansuje pracodawca oraz dofinansowanie to wynika z regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, wartość otrzymanego przez pracownika dofinansowania nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, mimo że jest ono przychodem pracownika.