Sprawa dotyczyła interpretacji podatkowej w zakresie prawa do korekty. We wniosku podatniczka wyjaśniła, że od 1 maja 2011 r. prowadzi firma handlową i jest czynnym podatnikiem VAT, dokonywała czynności opodatkowane oraz składała deklaracje VAT-7. W październiku 2013 r. fiskus wszczął wobec niej postępowanie podatkowe w zakresie VAT. W związku z tym zawiesiła wykonywanie działalności. Podkreśliła też, że od listopada 2015 r. w ogóle zamierza zaprzestać jej wykonywania. Z wniosku wynikało, że postępowanie podatkowe nie zostało zakończone i wszystko wskazuje na to, że w najbliższym czasie nie zostanie zakończone. Jednak w związku z nadpłatą VAT (w rzeczywistości kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego) kobieta wskazała, że po zakończeniu postępowania podatkowego zamierza złożyć korektę deklaracji VAT-7 z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty za część okresów objętych postępowaniem podatkowym.
Czytaj także: Czy można skorygować VAT przy sprzedaży paragonowej
Problemem okazało się to, że na dzień planowanego złożenia korekty deklaracji VAT-7 podatniczka będzie już wykreślona z rejestru jako podatnik VAT. Sama była jednak przekonana, że mimo zakończenia działalności gospodarczej przysługuje jej prawo złożenia korekty deklaracji VAT-7 za okres, w którym prowadziła działalność gospodarczą. Przy składaniu korekty deklaracji, należy bowiem przypisać jej taki status, jaki miała w okresie, którego dotyczy korekta deklaracji. Uprawnienie do skorygowania deklaracji ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej – w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą. Ale przysługuje nadal po zakończeniu kontroli podatkowej czy postępowania podatkowego – w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego.
Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Wskazał, że przepisy ordynacji podatkowej oraz ustawy o VAT nie przewidują możliwości składania korekty deklaracji w przypadku utraty statusu podatnika VAT. A to dlatego, że w momencie utraty takiego statusu podmiot, który go posiadał, traci prawo do składania deklaracji i tym samym jej późniejszej korekty.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznał jednak, że fiskus dokonał błędnej wykładni art. 81 § 1 ordynacji podatkowej. To stanowisko za słuszne ostatecznie uznał Naczelny Sąd Administracyjny. Nie miał wątpliwości, że w stanowisku organu interpretacyjnego zawężono pojęcie „podatnika", użyte w art. 81 § 1 ordynacji podatkowej. Nie uwzględniono przy tym konieczności rozumienia go w znaczeniu wynikającym z ustawowej definicji. Podatnikiem jest bowiem osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw obowiązkowi podatkowemu. Z tego względu status danego podmiotu jako podatnika, który zamierza skorzystać z prawa do korekty uprzednio zadeklarowanego zobowiązania podatkowego, zdaniem NSA należy ustalać według momentu powstania obowiązku podatkowego. A nie czasu składania korekty deklaracji, w której wcześniej skonkretyzował ten obowiązek dokonując samoobliczenia zobowiązania podatkowego. W związku z tym w przypadkach, w których zobowiązanie podatkowe, tak jak w VAT, powstaje z mocy prawa, a podatnik ma obowiązek samoobliczania zobowiązania poprzez złożenie deklaracji, prawo podatnika do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji, zasadniczo może być realizowane do momentu przedawnienia. Okoliczność wykreślenia takiego podatnika z rejestru jako podatnika VAT nie ma znaczenia dla realizacji prawa do dokonania korekty deklaracji złożonej w czasie gdy dany podmiot był zarejestrowanym podatnikiem. Podobnie taka okoliczność nie ma znaczenia gdy organ podatkowy zamierza określić takiemu podmiotowi zobowiązanie w kwocie odmiennej od zadeklarowanej