Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 1 lipca 2015 r. (I SA/Po 883/15).
Stan faktyczny
Firma zawiera ze swoimi klientami umowy najmu powierzchni magazynowej oraz powierzchni biurowej i socjalnej. Jako wynagrodzenie za najem wypłacany jest wynajmującemu łączny czynsz miesięczny (powiększony o VAT według obowiązującej stawki) będący iloczynem wynajmowanych metrów kwadratowych oraz stawki za metr kwadratowy.
Spółka wskazała, że w umowach odrębnie uregulowano postanowienia dotyczące opłat związanych z użytkowaniem nieruchomości, czyli tzw. opłat eksploatacyjnych oraz za media. W przypadku kosztów niezbędnych mediów (energia elektryczna, woda, gaz) lub usług (np. odprowadzanie ścieków, wywóz śmieci, usługi telekomunikacyjne, przesył danych czy konserwacja nieruchomości) wynajmujący, co do zasady, daje możliwość zawarcia odpowiednich umów na ich dostawę bezpośrednio przez najemców. W przypadku zawarcia ich przez wynajmującego są one refakturowane na najemców po kosztach (tj. bez marży) w formie oddzielnej faktury i proporcjonalnie do udziału danego najemcy w takich kosztach, na podstawie faktur otrzymanych od bezpośrednich dostawców mediów i usług. W rezultacie najemca otrzymuje oddzielną fakturę z wykazanym czynszem najmu i opłatami eksploatacyjnymi oraz oddzielną z opłatami za zużyte media według wskazań podliczników indywidualnych dla każdego najemcy.
Firma zapytała, jaką stawkę VAT powinna zastosować, wystawiając dla najemców faktury za media: czy powinna to być stawka VAT właściwa dla opłat czynszowych z tytułu świadczonej usługi najmu (23 proc.), czy stawka właściwa dla danego towaru lub usługi składających się na koszty mediów, zgodnie z fakturami otrzymanymi od dostawców.
Odpowiedź fiskusa okazała się tylko po części po myśli podatniczki. Organ stwierdził, że najemca może odrębnie i niezależnie od czynszu ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą. Jeśli takich umów nie ma, to najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń prowadzących do realizacji określonego celu – najmu. Nie ma podstaw prawnych, aby sztucznie rozdzielać jedną usługę najmu na najem i usługi obce (refakturowane) oraz stosować dla nich odrębne stawki VAT. Tym samym należy je opodatkować według zasad właściwych dla usług najmu, czyli podstawową stawką VAT.
