Biznes nie ma wątpliwości, że inwestowanie w działania takie jak podejmowała skarżąca w opisywanym wyroku (czyli np. przeprowadzanie remontu szkół, świetlic, placówek ochrony zdrowia czy domów dziecka, poprzedzone wnikliwą analizą biznesową i marketingową w danym regionie oraz akceptacją władz samorządowych) ma pozytywny wpływ na działalność gospodarczą i często przyczynia się pośrednio do wzrostu obrotu. W szczególności dobra opinia wśród potencjalnych klientów może mieć wpływ na wzrost zaufania do sprzedawcy lub marki, a w efekcie również na zwiększenie sprzedaży. Ponadto, w komentowanej sprawie udział w remontach brali bezpośrednio pracownicy spółki, często również mieszkańcy danego regionu, a także kontrahenci spółki. Należy uznać, że udział zaangażowanych pracowników wpływa na pozytywne postrzeganie swojego pracodawcy, co przekłada się na ich pracę i wyniki spółki. Takich pozytywnych aspektów zdają się nie zauważać organy podatkowe i wciąż prezentowane są opinie, że wydatki na działalność CSR nie dają prawa do odliczenia VAT, ponieważ nie spełniają wymogów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie mają związku z działalnością opodatkowaną.
Zgodnie z wyrokiem TSUE w sprawie Investrand BV (C-435/05), prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy transakcją zakupową a sprzedażową. Są to tzw. koszty ogólne działalności podatnika, przy poniesieniu których nie można wskazać konkretnego wpływu na dalszą sprzedaż i cenę towarów podatnika.
W wydawanych interpretacjach indywidualnych organy podatkowe nie zauważają również pośredniego związku wydatków CSR z działalnością opodatkowaną. W interpretacji wydanej dla skarżącej organ uznał, że nie ma związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy remontem wybranych obiektów a wzrostem sprzedaży spółki w późniejszym okresie. Również fakt umieszczenia tablic z logo spółki na remontowanych obiektach nie ma – zdaniem fiskusa – znaczenia w sprawie, ponieważ prace remontowe nie mają związku z działalnością skarżącej polegającą na sprzedaży produktów rolniczych i spożywczych.
Taka wykładania przepisów prezentowana przez organy podatkowe nie jest akceptowana przez sądy administracyjne. Już w wyroku z 13 listopada 2013 r. (I FSK 1606/12) NSA uznał, że wydatki związane z CSR są wydatkami o charakterze marketingowym i wizerunkowym, a więc istnieje pośredni związek z działalnością opodatkowaną.
Podmioty prowadzące działalność gospodarczą mają świadomość tego, że w dzisiejszych czasach znaczenie ma nie tylko jakość sprzedawanych towarów i usług, ale również relacja z klientem i troska o społeczeństwo, w którym klient funkcjonuje. Negatywne stanowisko organów podatkowych powoduje, że podmioty gospodarcze mogą niechętnie angażować się w projekty na rzecz społeczności lokalnych i ochrony środowiska, ponieważ mają na uwadze ryzyko zakwestionowania prawa do odliczenia VAT od takich wydatków. Opisywana sprawa wskazuje również, że w przypadku wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie, podatnicy nadal powinni liczyć się z ryzykiem uzyskania negatywnej interpretacji. Wyrok NSA oraz korzystne dla podatników orzeczenia sądów dają jednak nadzieję na uzyskanie pozytywnego rozstrzygnięcia w przypadku zaskarżenia negatywnej interpretacji indywidualnej do sądu administracyjnego, a nawet na zmianę praktyki w przyszłości.
