Spór w sprawie dotyczył wykładni przepisów o VAT. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że jako zarejestrowany czynny podatnik VAT świadczy usługi związane z zakwaterowaniem (PKD 55.10.Z) prowadząc trzy hotele w Kołobrzegu. Do końca grudnia 2013 r. w ramach prowadzonej działalności kupowała usługi gastronomiczne, świadcząc usługi turystyki opodatkowane w inny sposób niż na zasadach z art. 119 ustawy o VAT. W latach 2008–2013 całe zaplecze gastronomiczne znajdujące się w hotelach spółka przekazała innemu przedsiębiorcy do prowadzenia usług gastronomicznych w celu zapewnienia gościom posiłków. Zapytała czy – pomimo zmiany przepisów i uchylenia art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o VAT – w okresie od grudnia 2008 r. do końca 2013 r. była uprawniona do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur za nabywane usługi gastronomiczne? Sama nie miała wątpliwości, że tak, bo w jej ocenie ustawa zmieniającej narusza prawo wspólnotowe. Powołała się na tzw. klauzulę stałości.