Spółka (podatnik VAT czynny) posiada samochody osobowe – środki trwałe nabyte po 1 kwietnia 2014 r. Na podstawie umów zawartych z pracownikami umożliwia niektórym z nich nieodpłatne korzystanie z aut także w celach prywatnych. W zakresie przychodu pracownika ustalany jest jedynie ryczałtowy przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia w wysokości 250 zł lub 400 zł, w zależności od pojemności silnika samochodu. Za kwotę podatku naliczonego przy zakupie samochodów przyjęła jedynie 50 proc. VAT wynikającego z faktury zakupu danego pojazdu i tak ustaloną kwotę odliczyła w deklaracji. W stosunku do tych pojazdów spółce przysługuje ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż służą one tzw. działalności mieszanej – spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu ani nie składała w urzędzie skarbowym informacji VAT-26. Czy ma obowiązek odprowadzenia VAT należnego z tytułu nieodpłatnego świadczenia w postaci udostępnienia samochodów wybranym pracownikom do jazd prywatnych? – pyta czytelniczka.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (zob. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Zatem dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Jednak ustawodawca przewidział od tej reguły wyjątki, które zostały zawarte:
? w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, oraz
? w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT >patrz tabela.
Inne niż działalność gospodarcza
W sytuacji przedstawionej w pytaniu nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników objętym dyspozycją art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, ale z użyciem towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, objętym dyspozycją art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Na podstawie tego przepisu opodatkowaniu VAT powinno podlegać, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż jego działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników – do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.