W rozliczeniach VAT uwzględnia się każdy kontrakt oddzielnie

Wynagrodzeniem spółki jest różnica między dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych w odniesieniu do poszczególnych kontraktów na instrumentach pochodnych. Z każdym kontrahentem – czy to klientem, czy instytucją finansową – zawierana jest odrębna umowa. W związku z tym nie ma podstawy, aby łączyć transakcje z różnymi podmiotami na potrzeby rozliczeń z tytułu VAT wbrew jednoznacznej treści art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Publikacja: 15.01.2018 05:10

W rozliczeniach VAT uwzględnia się każdy kontrakt oddzielnie

Foto: 123RF

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 2094/15).

Skarżący złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Opisał, że wykonuje działalność maklerską, występując jako strona transakcji na instrumentach pochodnych (notowanych na rynku regulowanym oraz zawieranych poza obrotem zorganizowanym). Powstała wątpliwość czy w odniesieniu do transakcji, których przedmiotem są instrumenty pochodne, podstawą opodatkowania VAT jest łączny wynik na transakcjach zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym. Zdaniem wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji dotyczących instrumentów pochodnych, za wynagrodzenie należy uznać wynik zrealizowany z tytułu transakcji w danym okresie rozliczeniowym. Wynik na poszczególnych transakcjach powinien być rozumiany jako różnica między dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych, w odniesieniu do poszczególnych typów instrumentów pochodnych.

Organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2012 r. (IPPP1/443-371/12-2/Igo) uznał, że w przypadku transakcji na instrumentach finansowych będących kontraktami terminowymi czy też opcjami, podstawą opodatkowania VAT jest kwota należna spółce od klienta detalicznego bądź instytucji finansowej z tytułu zrealizowania danego kontraktu pomniejszona o kwotę należnego podatku.

WSA w wyroku z 5 grudnia 2015 r. (III SA/Wa 760/15) podzielił pogląd wnioskodawcy i uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem WSA organ błędnie założył, że podstawę opodatkowania VAT stanowi jedynie „dodatni obrót", czyli suma zysków z pojedynczej transakcji.

Organ złożył skargę kasacyjną do NSA, a ten uchylił zaskarżony wyrok w całości i oddalił skargę. Stwierdził, że wynagrodzenie spółki to różnica między dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych w odniesieniu do poszczególnych typów instrumentów pochodnych. Z każdym kontrahentem zawierana jest odrębna umowa. Nie ma podstawy do łączenia transakcji z różnymi podmiotami na potrzeby rozliczeń z tytułu VAT wbrew jednoznacznej treści art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Brak jest zarówno przepisów prawa polskiego, jak i unijnego, które dawałyby możliwość ustalania w odmienny sposób podstawy opodatkowania na pochodnych instrumentach finansowych. W przedstawionym stanie faktycznym należy stosować przepisy ogólne dotyczące opodatkowania VAT.

—Kinga Duszyk, współpracowniczka zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Paweł Krzeski, konsultant w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Analizowany wyrok NSA dotyczy problematyki właściwego określenia podstawy opodatkowania VAT w przypadku transakcji na pochodnych instrumentach finansowych.

Do 31 grudnia 2013 r. kwestię podstawy opodatkowania regulował przede wszystkim art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowił, że podstawą opodatkowania jest – co do zasady – obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Natomiast kwota należna obejmowała całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Dodatkowo, ze względu na specyfikę czynności maklerskich, kwestię podstawy opodatkowania regulował art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazujący, że podstawą opodatkowania m.in. czynności maklerskich jest dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie – co do zasady – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Kwestia właściwego określenia podstawy opodatkowania w przypadku transakcji na pochodnych instrumentach finansowych, według przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2013 r., była już przedmiotem rozstrzygnięcia NSA. W wyroku z 14 grudnia 2012 r. (I FSK 278/12) sąd, podzielając pogląd organów podatkowych, wskazał, że określając podstawę opodatkowania należy uwzględnić każdy kontrakt oddzielnie, a dopiero suma dodatnich wyników stanowi właściwą podstawę opodatkowania ogółu transakcji na instrumentach pochodnych.

W ocenie sądu ustawa o VAT, a w szczególności jej art. 29, określając podstawę opodatkowania, odnosi się do konkretnej czynności, a nie do określonego rodzaju działalności czy rodzaju świadczonych usług.

W komentowanym rozstrzygnięciu NSA podzielił pogląd zaprezentowany w wyroku z 14 grudnia 2012 r. Jednocześnie, należy podkreślić, że chociaż analizowane orzeczenie dotyczy stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., to jego tezy pozostają również aktualne w odniesieniu do dzisiejszych przepisów.

Obecnie kwestię podstawy opodatkowania reguluje art. 29a ustawy o VAT, który stanowi, że – co do zasady – podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W związku z tym, wciąż aktualny pozostaje pogląd NSA zaprezentowany w komentowanym wyroku, zgodnie z którym transakcje z wynikiem ujemnym pomija się i nie kreują one „ujemnej podstawy opodatkowania", która pomniejszałaby podstawę opodatkowania na tym samym instrumencie pochodnym. Takie stanowisko potwierdza także, wydany w obecnym stanie prawnym, wyrok NSA z 15 lutego 2017 r. (I FSK 1478/15).

Na koniec należy zauważyć, że podobne stanowisko prezentowane jest obecnie w wydawanych interpretacjach indywidualnych (przykładowo interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 października 2017 r., 0114-KDIP4.4012.408.2017.1.EK oraz interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 października 2015 r., IPPP1/4512-1020/15-2/Igo).

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 2094/15).

Skarżący złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Opisał, że wykonuje działalność maklerską, występując jako strona transakcji na instrumentach pochodnych (notowanych na rynku regulowanym oraz zawieranych poza obrotem zorganizowanym). Powstała wątpliwość czy w odniesieniu do transakcji, których przedmiotem są instrumenty pochodne, podstawą opodatkowania VAT jest łączny wynik na transakcjach zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym. Zdaniem wnioskodawcy, w odniesieniu do transakcji dotyczących instrumentów pochodnych, za wynagrodzenie należy uznać wynik zrealizowany z tytułu transakcji w danym okresie rozliczeniowym. Wynik na poszczególnych transakcjach powinien być rozumiany jako różnica między dodatnimi i ujemnymi strumieniami przepływów finansowych, w odniesieniu do poszczególnych typów instrumentów pochodnych.

Pozostało 85% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Prawo karne
CBA zatrzymało znanego adwokata. Za rządów PiS reprezentował Polskę
Spadki i darowizny
Poświadczenie nabycia spadku u notariusza: koszty i zalety
Podatki
Składka zdrowotna na ryczałcie bez ograniczeń. Rząd zdradza szczegóły
Ustrój i kompetencje
Kiedy można wyłączyć grunty z produkcji rolnej
Sądy i trybunały
Sejm rozpoczął prace nad reformą TK. Dwie partie chcą odrzucenia projektów