Zarządzanie instrumentami finansowymi bez preferencji w VAT

Otrzymane przez bank wynagrodzenie z tytułu przechowywania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, prowadzonych w ramach działalności powierniczej banku, jak również z tytułu obowiązków depozytariusza wynikających z ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, nie jest objęte zwolnieniem z VAT.

Publikacja: 08.01.2018 04:40

Zarządzanie instrumentami finansowymi bez preferencji w VAT

Foto: Fotolia

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 1911/15).

Skarżący prowadzi działalność gospodarczą (bank), w ramach której zawiera umowy z funduszami inwestycyjnymi, otwiera i prowadzi rachunki papierów wartościowych. Wnioskodawca rozlicza transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych i uczestniczy w realizacji dyspozycji funduszy dotyczących obrotu papierami wartościowymi. Pozostałe czynności wykonywane przez skarżącego to obowiązki wynikające z ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 870 ze zm., dalej u.o.f.f.e.). Na tym tle powstała wątpliwość, czy usługi świadczone przez niego korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT. Zdaniem skarżącego, wszystkie wykonywane przez niego usługi korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie odpowiednich przepisów.

W interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2014 r. organ stwierdził, że usługi dotyczące otwierania i prowadzenia rachunku zdematerializowanych papierów wartościowych funduszy, na których takie papiery są przechowywane w formie zapisów elektronicznych oraz przeprowadzanie rozliczeń transakcji na aktywach funduszy nie mieszczą się w dyspozycji art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT. Zwolnieniem z VAT nie są objęte usługi przechowywania instrumentów finansowych i zarządzania nimi.

Bank wniósł skargę do WSA, który w wyroku z 6 listopada 2015 r. (I SA/Wr 842/15) ją oddalił powołując się na wyrok TSUE w sprawie C-169/04. Uznał, że powołanie się wnioskodawcy na elementarny charakter usług dla działalności depozytariusza było bezzasadne. Zwolnienia odnoszą się bowiem do określonych czynności i jedynie uznanie ich zaistnienia może uzasadniać ich zastosowanie.

Skargę na ten wyrok złożyły obydwie strony. NSA uchylił zaskarżony wyrok w całości i oddalił skargę banku. NSA wyraźnie i jednoznacznie stwierdził, że otrzymane przez bank wynagrodzenie z tytułu przechowania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, prowadzonych w ramach działalności powierniczej banku nie jest objęte zwolnieniami z VAT. NSA uznał stanowisko organu za prawidłowe w części dotyczącej wykładni przepisów dotyczących zdematerializowanych jednostek.

- Kinga Duszyk, współpracowniczka zespołu zarządzania wiedzą podatkową firmy Deloitte

Komentarz eksperta

Paweł Krzeski, konsultant w warszawskim biurze Deloitte Doradztwo Podatkowe Tokarski i Wspólnicy sp.k.

Analizowany wyrok NSA dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia z VAT do wynagrodzenia otrzymywanego przez podatnika z tytułu czynności wykonywanych na rzecz funduszy, w tym m.in. przechowywania aktywów funduszy w postaci zdematerializowanych papierów wartościowych na rachunkach papierów wartościowych, jak również z tytułu wykonywania obowiązków depozytariusza wynikających z u.o.f.f.e.

Przedmiotem analizy w komentowanym wyroku były przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT, zgodnie z którymi zwalnia się od podatku odpowiednio m.in. usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych i prowadzenia rachunków pieniężnych oraz usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi.

Zwolnienia te mają charakter przedmiotowy, przez co wyłączają spod opodatkowania VAT ściśle określone czynności. Jednocześnie, zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wszystkie zwolnienia z opodatkowania VAT należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ stanowią odstępstwo od ogólnej zasady powszechności opodatkowania VAT (np. w wyrok TSUE z 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-407/07).

Analizowane przepisy były już przedmiotem rozstrzygnięcia przed NSA. W wyroku z 20 kwietnia 2016 r. (I FSK 2027/14) sąd, podobnie jak w komentowanym wyroku, odmówił bankowi prawa do zastosowania zwolnienia z VAT do otrzymywanego wynagrodzenia, zarówno z tytułu przechowywania papierów wartościowych, jak i pełnienia funkcji depozytariusza.

Z tez zaprezentowanych przez NSA warto wspomnieć tę dotyczącą wynagrodzenia z tytułu przechowywania zdematerializowanych papierów wartościowych, zgodnie z którą wynagrodzenie to nie powinno podlegać zwolnieniu z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, ponieważ przepis ten wprost wyłącza możliwość jego zastosowania do czynności przechowywania instrumentów finansowych.

Jednocześnie, odwołanie się przez podatnika, w powyższym kontekście, do przepisów kodeksu cywilnego i definicji pojęcia „przechowywania" (zgodnie z art. 835 k.c., umowie przechowania podlegają jedynie rzeczy ruchome, materialne, a nie np. zdematerializowane papiery wartościowe), przy braku definicji tego pojęcia w ustawie o VAT, należy ocenić za nieuprawnione w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE. Przykładowo Trybunał w orzeczeniu z 4 maja 2006 r., w sprawie C-169/04, odwołując się do utrwalonej linii orzeczniczej, wskazał, że zwolnienia z art. 13 ówcześnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady harmonizującej VAT, stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny być definiowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT.

W kwestii wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji depozytariusza, NSA odmówił prawa do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Zdaniem sądu, czynności wykonywane przez bank działający jako depozytariusz mają charakter techniczno-materialny i chociaż ich obowiązek wynika z ustawy, to fakt ten nie powoduje, że spełniają one jakąkolwiek funkcję odnośnie do transakcji finansowych wymienionych w pkt. 40. Przede wszystkim nie zmieniają, chociażby potencjalnie, sytuacji prawnej i finansowej pomiędzy stronami, co w świetle orzecznictwa Trybunału (np. wyrok z 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00) jest kluczowe do uznania danej czynności za zwolnioną od podatku transakcję finansową.

Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 października 2017 r. (I FSK 1911/15).

Skarżący prowadzi działalność gospodarczą (bank), w ramach której zawiera umowy z funduszami inwestycyjnymi, otwiera i prowadzi rachunki papierów wartościowych. Wnioskodawca rozlicza transakcje kupna i sprzedaży papierów wartościowych i uczestniczy w realizacji dyspozycji funduszy dotyczących obrotu papierami wartościowymi. Pozostałe czynności wykonywane przez skarżącego to obowiązki wynikające z ustawy z 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 870 ze zm., dalej u.o.f.f.e.). Na tym tle powstała wątpliwość, czy usługi świadczone przez niego korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 i 41 ustawy o VAT. Zdaniem skarżącego, wszystkie wykonywane przez niego usługi korzystają ze zwolnienia z VAT na podstawie odpowiednich przepisów.

Pozostało 85% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Subskrybuj
Nieruchomości
Trybunał: nabyli działkę bez zgody ministra, umowa nieważna
Materiał Promocyjny
Wykup samochodu z leasingu – co warto wiedzieć?
Praca, Emerytury i renty
Czy każdy górnik może mieć górniczą emeryturę? Ważny wyrok SN
Prawo karne
Kłopoty żony Macieja Wąsika. "To represje"
Sądy i trybunały
Czy frankowicze doczekają się uchwały Sądu Najwyższego?
Materiał Promocyjny
Jak kupić oszczędnościowe obligacje skarbowe? Sposobów jest kilka
Sądy i trybunały
Łukasz Piebiak wraca do sądu. Afera hejterska nadal nierozliczona