Urzędnik mianowany, który ze względu na podstawę nawiązania stosunku pracy cieszy się większą stabilizacją swojego zatrudnienia godzić musi się (niejako w zamian) na większą dyspozycyjność (w tym na zmianę miejsca wykonywania pracy). Sytuacje, w których urzędnik państwowy zatrudniony na podstawie mianowania może zostać przeniesiony na stałe na inne stanowisko w tym samym lub innym urzędzie wskazuje ustawa o pracownikach urzędów państwowych (dalej uopup).
Jedną z przesłanek uzasadniających trwałą zmianę stosunku pracy takich osób jest reorganizacja urzędu, w którym są one zatrudnione. W takiej sytuacji, zgodnie art. 10 ust. 1a uopup mogą one zostać przeniesione na inne stanowisko służbowe, odpowiadające ich kwalifikacjom. Ale tylko wtedy, jeżeli ze względu na likwidację zajmowanego przez nich stanowiska nie mogą dalej na nim pracować.
Na nowym stanowisku przeniesionemu urzędnikowi przysługuje wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy. Przy czym przez okres sześciu miesięcy nie może być ono niższe od dotychczasowego.
Reorganizacja i likwidacja stanowiska
Przez reorganizację urzędu, rozumie się zmianę organizacji urzędu, dokonaną w identycznym trybie jak przy ustalaniu jego struktury (więcej na ten temat pisaliśmy w „Dobrej Administracji" z 13 marca br.: „Nie każda zmian pozwoli na zwolnienie urzędnika). Tak uznał m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 stycznia 1994 r. (II SA 2348/93, ONSA 1995 nr 1, poz. 35). Natomiast przez likwidację stanowiska pracy uzasadniającą przeniesienie mianowanego urzędnika państwowego na inne stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom, należy rozumieć faktyczne zniesienie dotychczasowego miejsca pracy pracownika. Tylko wówczas, bowiem zachodzi niemożliwość dalszego zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku, o której mowa w art. 10 ust. 1a uopup (wyrok NSA z 23 maja 1995 r. II SA 687/95).
Przy czym, jak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 8 lipca 2008 r. (II PK 358/07, MoPr 2008 nr 11, str. 562) pracownik przenoszony po reorganizacji urzędu nie ma roszczenia o wybór stanowiska odpowiadającego jego kwalifikacjom. O nowym stanowisku dla niego decyduje samodzielnie pracodawca i nie musi być ono równorzędne z dotychczas zajmowanym (zlikwidowanym). Musi tylko odpowiadać kwalifikacjom pracownika. Oznacza to, że pracownik, który był kierownikiem działu, po jego likwidacji, nie musi być nadal zatrudniany na kierowniczym stanowisku. Nie ma on, zatem roszczenia o zajmowanie tworzonego stanowiska kierownika nowego działu (po reorganizacji) czy kierownika referatu, nawet, gdy utworzony referat wykonuje część czynności zlikwidowanego działu.