Ani kodeks postępowania karnego ani ustawa o służbie cywilnej (usc) nie regulują skutków zawieszenia prokuratorskiego w sferze prawa pracy. Pragmatyka zawodowa członków korpusu sc w kwestiach w niej nieuregulowanych odsyła natomiast do przepisów Kodeksu pracy (kp) i innych przepisów prawa pracy. Co mogłoby sugerować, że przytoczony w pytaniu przepis znajdzie tu zastosowanie. Przypomnijmy zgodnie z nim pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż niezdolność do pracy z powodu choroby, trwającej dłużej niż jeden miesiąc.

Sąd Najwyższy w uchwale z 10 grudnia 2015 r. (III PZP 7/15,OSNAPiUS 2016 nr 8, poz. 99) uznał jednak, inaczej. Zdaniem SN wynik wykładni językowej może, bowiem i powinien w określonych warunkach zostać przełamany przez wnioski płynące z wykładni funkcjonalnej. Takie przełamanie może i powinno wyjątkowo nastąpić, jeżeli norma uzyskana w wyniku wykładni językowej nie ma należytego uzasadnienia aksjologicznego i nie daje się pogodzić z założeniami spójnego systemu wartości przypisywanych racjonalnemu prawodawcy. Taki spójny system wartości przyjętych przez ustawodawcę daje się odczytać z przepisów art. 68 i 69 usc, art. 66 kp i innych, np. z art. 35 ustawy o pracownikach samorządowych. Wynika z nich, że stosunek pracy pracownika, który został oskarżony w postępowaniu karnym i wobec którego zastosowano środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania podlega ochronie polegającej, w szczególności, na niedopuszczalności rozwiązania przez okres 3 miesięcy stosunku pracy za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia, chyba, że wcześniej wystąpiły przesłanki do rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika. W okresie zawieszenia taki pracownik ma prawo do połowy wynagrodzenia przysługującego mu od dnia tymczasowego aresztowania. A pod pewnymi warunkami, w razie umorzenia postępowania karnego albo wydania wyroku uniewinniającego, może liczyć na wypłatę pozostałej części wynagrodzenia, a także zaliczenia okresu nieobecności w pracy do stażu.

Oznacza to, że nawet w przypadku stosowania najdalej idącego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pracownikowi - z woli ustawodawcy – przysługuje określona ochrona trwałości zatrudnienia i jego potrzeb materialnych. W przypadku natomiast zastosowania art. 53 § 1 pkt 2 kp ochrona ta uległaby przekreśleniu na tej tylko podstawie, że okres tymczasowego aresztowania jest okresem usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Powyższą argumentację można odnieść do sytuacji pracownika w okresie zawieszenia w czynnościach służbowych z powodu zastosowania środka zapobiegawczego z art. 276 Kodeksu postępowania karnego, tym bardziej, że środek ten nie ma charakteru izolacyjnego i jest, ogólnie rzecz biorąc, stosowany w wypadku postawienia zarzutów karnych o mniejszym ciężarze gatunkowym.

podstawa prawna: Art. 276 ustawy z 6 czerwca 1997 r. kodeks postępowania karnego (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1749 ze zm.)