Trener Igi Świątek: Nikt za nami nie biega z batem

Iga zawsze mówiła, że igrzyska są dla niej wyjątkową imprezą. Widać to po niej w Tokio?

Igrzyska to ogromne wydarzenie, reprezentowanie kraju jest wielką dumą, a w tenisie nie mamy do tego zbyt wielu okazji, zwłaszcza na najwyższym poziomie. Presja jest, widać ją po Idze, ale to normalne. Sportowiec zawsze musi się z nią liczyć.

To, że turniej odbywa się na twardych kortach, jest powodem do zmartwień?

Iga jest w dobrym miejscu, jeśli chodzi o grę na tej nawierzchni. Podczas turniejów dochodzi coraz dalej, a wpadek było niewiele i zazwyczaj wynikały przede wszystkim z dobrej postawy rywalek. Nawet w tym roku wygrała przecież turniej w Adelajdzie i dotarła do czwartej rundy Australian Open, gdzie korty są bardzo szybkie. Teraz pozostała nam jedynie kwestia dopasowania odczuć do nawierzchni. Przy okazji meczów na twardych kortach trzeba się pogodzić z tym, że gra ma inną dynamikę i zawsze popełnia się więcej błędów.

O jakich nadziejach możemy mówić?

Jako Polak mogę powiedzieć, że to najważniejszy turniej roku, a nawet całego czterolecia. Jako trener muszę jednocześnie zaznaczyć, że ten start nie może istotnie wpłynąć na karierę Igi w wielu aspektach. Nie mam przed turniejem olimpijskim żadnych oczekiwań, podobnie jak przed sezonem na trawie. Ucieszę się z dobrego wyniku, a ewentualne niepowodzenie da nam cenną wiedzę przed kolejnymi startami.

Jesteście w Japonii od kilku dni. Udało wam się już oswoić z upałem i różnicą czasu?

Przylecieliśmy do Takasaki wcześniej właśnie dlatego, żeby podczas turnieju nic nam nie przeszkadzało. Dochodzimy powoli do momentu, w którym pogoda i klimat nie sprawiają większego problemu. W przypadku jet lagu zawsze liczę, że jeden dzień oznacza nadrobienie jednej godziny różnicy czasu, więc potrzebujemy jeszcze chwili, żeby sobie z nim poradzić. Zdążymy. Pamiętajmy jednak, że jesteśmy w połowie sezonu, więc zmęczenie jest już duże. Jesteśmy jednak na dobrej drodze.

Organizacyjnie wszystko zostało dopięte na ostatni guzik?

Nie mamy prawa narzekać. Naszym problemem jest wyłącznie to, że sezon na trawie skończył się późno i nie mieliśmy zbyt wiele czasu na przygotowania. Sztuką jest jednak wygrywać wtedy, kiedy nie wszystko wychodzi. Idze idzie to coraz lepiej. Nową trudnością jest to, że im dłużej gra na wysokim poziomie, tym bardziej przeciwniczki się na nią zbroją. Mają lepsze informacje z jej poprzednich meczów i często podchodzą do spotkań z nastawieniem, że nie mają nic do stracenia.

Jak radzicie sobie z pandemicznym rygorem w wiosce olimpijskiej?